Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Cedefop: Ποια επαγγέλματα θα έχουν ζήτηση στην Ελλάδα μέχρι το 2020


Σε περισσότερες από 1.177.000 εκτιμώνται οι συνολικές ευκαιρίες απασχόλησης στην Ελλάδα για την περίοδο 2010-2020. Παρότι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας («expansion demand») υπολογίζεται ότι θα εξακολουθήσει να χωλαίνει (-227.000 θέσεις), η ανάγκη αντικατάστασης εργαζομένων («replacement demand»), που είτε συνταξιοδοτούνται είτε μεταναστεύουν είτε αποχωρούν από τη δουλειά τους για προσωπικούς λόγους (πρόβλεψη για συνολικά 1.404.000 άτομα), θα δημιουργήσει πολλά κενά προς κάλυψη.
Οι παραπάνω προβλέψεις περιλαμβάνονται σε σχετικά σημειώματα (2013) του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (cedefop), ενώ τα στοιχεία και οι εκτιμήσεις αναμένεται να επικαιροποιηθούν την άνοιξη του 2014.
Τα επαγγέλματα με τις περισσότερες “ανοιχτές” θέσεις μέχρι το 2020
Σε ποια επαγγέλματα εντοπίζονται οι περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης για το 2010-2020 στην Ελλάδα;
Περίπου 270.000 προβλέπεται ότι θα είναι οι ανοιχτές θέσεις εργασίας για εξειδικευμένους εργάτες στους τομείς της γεωργίας και της αλιείας, όπου ναι μεν η δημιουργία νέων θέσεων ("επέκταση ζήτησης"), θα κινείται σε αρνητικό πεδίο (-93.000), αλλά η ανάγκη αντικατάστασης 363.000 ατόμων (λόγω, κυρίως, συνταξιοδότησης) διαμορφώνει θετικό ισοζύγιο.
Ακολουθούν κατά σειρά οι υπάλληλοι του κλάδου των υπηρεσιών και οι πωλητές (162.000 ευκαιρίες απασχόλησης), τα διάφορα στελέχη (157.000), οι νομικοί, ανώτατα διοικητικά στελέχη και μάνατζερ (156.000, παρότι οι νέες θέσεις θα είναι μειωμένες κατά 52.000), οι τεχνικοί όλων των ειδικοτήτων και τα συνδεόμενα επαγγέλματα (139.000) κ.τ.λ.
Νέες θέσεις εργασίας σε μεταφορές και διανομές, μεγάλη μείωση σε κατασκευές και μεταποίηση
Όσον αφορά τους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας, ο τομέας της μεταφοράς και διανομής προϊόντων εμφανίζει τις περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης για τη δεκαετία (448.000, εκ των οποίων 46.000 προβλέπεται ότι θα είναι νέες θέσεις).
Ο πρωτογενής τομέας ακολουθεί με 290.000 ευκαιρίες απασχόλησης και έπονται οι επιχειρηματικές και άλλες υπηρεσίες (207.000).
Στις κατασκευές, τα κενά πόστα προβλέπεται ότι θα είναι 32.000, με την "παρτίδα” να σώζεται από την ανάγκη αντικατάστασης εργαζομένων, πχ, λόγω συνταξιοδότησης, καθώς η τάση δημιουργίας νέων θέσεων (“επέκταση ζήτησης”) προβλέπεται ότι θα είναι έντονα αρνητική (-45.000).
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στη μεταποίηση (66.000 ευκαιρίες απασχόλησης, που προκύπτουν αν η μείωση στις νέες θέσεις -56.000- αφαιρεθεί από εκείνες που δημιουργούνται χάριν αντικατάστασης εργαζομένων, ήτοι 122.000).
Πάνω από 84 εκατ. ευκαιρίες απασχόλησης στην ΕΕ-28+ και αισθητές διαφορές με την Ελλάδα
Συνολικά στην ΕΕ των 28+ κρατών-μελών, οι ευκαιρίες απασχόλησης υπολογίζεται ότι θα ανέλθουν σε 84.085.000 για την περίοδο 2010-2020, εκ των οποίων όμως μόνο 7.877.000 θα είναι εντελώς νέες και οι υπόλοιπες θα προέλθουν από την ανάγκη αντικατάστασης 76.208.000 εργαζομένων).
Οι διαφορές σε σχέση με την Ελλάδα, σε ό,τι αφορά τα επαγγέλματα και τους τομείς, που θα επωφεληθούν από αυτές τις ευκαιρίες, είναι αισθητές. Συγκεκριμένα, οι τεχνικοί όλων των ειδικοτήτων και τα συνδεόμενα επαγγέλματα συγκεντρώνουν τις περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης στην ΕΕ-28+(16.561.000), αλλά και τις περισσότερες -5.060.000- νέες θέσεις εργασίας. Ακολουθούν τα στελέχη (15.055.000 συνολικά και 2.727.000 νέες θέσεις).
Στον τομέα των επιχειρηματικών και άλλων υπηρεσιών, προβλέπεται ότι ανοίγουν στο υπό εξέταση διάστημα πάνω από 24 εκατ. θέσεις εργασίας (οι 5.819.000 νέες), ενώ στη διανομή και μεταφορά προϊόντων 21 εκατ. (2.838.000 νέες).
Ζητούνται εργαζόμενοι υψηλών επαγγελματικών προσόντων
Οι περισσότερες από τις ευκαιρίες απασχόλησης στην ΕΕ-28+ συνολικά εκτιμάται ότι θα αφορούν άτομα με υψηλές και μέσες δεξιότητες και επαγγελματικά προσόντα(ζήτηση για περίπου 37.000.000 σε κάθε κατηγορία, με σημαντικό αριθμό νέων θέσεων εργασίας, ιδίως για τα υψηλά επαγγελματικά προσόντα, όπου η "ζήτηση επέκτασης" θα φτάσει τα 13.426.000 άτομα).
Αντίθετα, μόνο 9.245.000 προβλέπεται ότι θα είναι οι ανοιχτές θέσεις γα τα χαμηλά προσόντα, με τη ζήτηση επέκτασης (νέες θέσεις) να είναι έντονα αρνητική (-10.182.000).
Η περίπτωση της Κροατίας
Στο μεταξύ, ιδιαίτερη μνεία κάνει το cedefop, με σημείωμά του, στην αγορά εργασίας του νέου μέλους της ΕΕ, της Κροατίας. Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση, η αγορά εργασίας της Κροατίας παρουσιάζει "κάποιες ενδιαφέρουσες διαφορές, σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ".
Συγκεκριμένα, το εργατικό δυναμικό της χώρας είναι ελαφρώς νεότερο σε σχέση με τον μέσο κοινοτικό όρο, ενώ τα άτομα με μέση μόρφωση είναι περισσότερα (αναλογικά) από ό,τι στην υπόλοιπη ΕΕ και εκείνα με χαμηλές δεξιότητες λιγότερα. Επίσης, συγκρινόμενη με άλλα κοινοτικά κράτη, η Κροατία έχει σχετικά υψηλό ποσοστό απασχόλησης στους τομείς της γεωργίας και της μεταποίησης.
Ωστόσο, παρότι η απασχόληση στην ΕΕ συνολικά προβλέπεται ότι θα επανακάμψει στα προ κρίσης επίπεδα του 2008 μέχρι το 2017-2018, στην Κροατία αυτό αναμένεται να καθυστερήσει τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Μεταξύ του 2013 και του 2020, οι περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης στην Κροατία προβλέπεται ότι θα ανοίξουν στους τομείς της διανομής και μεταφορών. Παράλληλα, η ανάγκη αντικατάστασης εργαζομένων προβλέπεται ότι θα προσφέρει στη χώρα επταπλάσιες θέσεις εργασίας, σε σχέση με τη ζήτηση επέκτασης (νέες θέσεις) μέχρι το 2020.
Πηγή: ΑΠΕ

Ο Γκαίμπελς και ο πόλεμος του Γιάνη Βαρουφάκη με τα media Και λέγε, λέγε...

Κάποιος, κάπου, ...κάποτε, σε μια αμέριμνη προεκλογική μέρα γενικώς, κάθισε, λέει, στο διπλανό τραπέζι με τον Γιάνη Βαρουφάκη στο Κολωνάκι. Και τον άκουσε να περιγράφει, σε... κάποιον, το «μυστικό σχέδιο» χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή. Κάποιος άλλος, επίσης, έμαθε από «κορυφαίες πηγές του ΣΥΡΙΖΑ» ότι Σόιμπλε και Βαρουφάκης συζήτησαν και «ταύτισαν τα βήματά τους στην πορεία εξόδου της χώρας από το ευρώ».
Κατόπιν τούτων των, προφανώς συγκλονιστικών και υπερ-διασταυρωμένων, πληροφοριών η αποκαλυπτική δημοσιογραφία απογειώθηκε και γέννησε τους επικούς τίτλους των κυριακάτικων πρωτοσέλιδων: «Πώς η κυβέρνηση συμπορεύθηκε με τον Σόιμπλε για έξοδο από το ευρώ» έγραψε το ΒΗΜΑ, «Το μυστικό σχέδιο για τη δραχμή - Το ραντεβού στο Κολωνάκι, ο καυγάς στο Μαξίμου» συμπλήρωσε η Ημερησία, δίνοντας και το έναυσμα για το νέο γύρο πολέμου του Γιάνη Βαρουφάκη με τα media.
Το «ραντεβού στο Κολωνάκι»
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών απάντησε και στα δύο δημοσιεύματα σήμερα, μέσω twitter, μνημονεύοντας τον Γκαίμπελς και κάνοντας λόγο για «μαύρηπροπαγάνδα» κατά της κυβέρνησης.
«Ο μόνος τρόπος να ξεσκεπαστεί η μαύρη προπαγάνδα των ημερών είναι, επιμένω, μέσω της διάδοσής της. Ο Γκαίμπελς ζει!» έγραψε παραθέτοντας το link τουδημοσιεύματος της Ημερησίας, με το επίμαχο «ραντεβού στο Κολωνάκι».

Στο συγκεκριμένο άρθρο, αφού περιγράφεται γλαφυρά το πώς, προεκλογικά, αυτήκοος μάρτυρας συνέλαβε τον Γιάνη Βαρουφάκη να ξεδιπλώνει το σχέδιό του σε «τραπεζίτη» συνδαιτυμόνα του σε καφέ του Κολωνακίου, αναφέρεται χαρακτηριστικά: «O πρώην υπουργός είναι συγκεκριμένος. Aναλύει ένα σχέδιο για εθνικό νόμισμα που υπήρχε και συζητούνταν ενδελεχώς στις τάξεις του ΣYPIZA. Eνα πρόγραμμα που πίστευε και η Aριστερή Πλατφόρμα ή η «ομάδα Λαπαβίτσα». Σύμφωνα με κορυφαίο στέλεχος συνιστώσας του ΣYPIZA, «ο κ. Bαρουφάκης ήταν ο μόνος που είχε ρεαλιστικό σχέδιο για επιστροφή στη δραχμή». Mάλιστα, η Aριστερή Πλατφόρμα χρεώνει στον κ. Tσίπρα ακριβώς το ότι απέρριψε τον Mάρτιο το σχέδιο για συντεταγμένη χρεοκοπία και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Hταν ένα μυστικό σχέδιο που συζητούσε η ηγετική ομάδα του ΣYPIZA και εμπνευστής του ήταν ο κ. Bαρουφάκης».
«Η συμπόρευση με τον Σόιμπλε»
Με ένα ανάλογο link κι ένα ανάλογο σχόλιο απάντησε ο πρώην υπουργός Οικονομικών και στο έτερο δημοσίευμα, εκείνο του Βήματος, που του καταλογίζει συμπόρευση και κοινό στόχο με τον Σόιμπλε.


Το άρθρο του Βήματος, που συνδέει τον Σόιμπλε, τον Βαρουφάκη, τα IOU's και μια παλιά μελέτη του γερμανικού ισντιτούτου Ifo, αναφέρει: «Τα σχέδια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και των σκληροπυρηνικών γερμανικών κύκλων που θέλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ έχουν διευκολυνθεί από τις επιλογές και την πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα το προηγούμενο πεντάμηνο. Οι δύο πλευρές, ξεκινώντας από διαφορετική αφετηρία και έχοντας διαφορετικούς στόχους, κατάφεραν, χωρίς να το επιδιώκουν(;), να ταυτίσουν τα βήματά τους στην πορεία εξόδου της χώρας από το ευρώ. Σε σημείο που θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι υπήρξε ακόμη και συντονισμός κινήσεων μεταξύ της ελληνικής και της γερμανικής πλευράς, ιδίως στις επιλογές του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη. Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες, οι οποίες προέρχονται από κορυφαίες πηγές του ΣΥΡΙΖΑ, η επιστροφή στη δραχμή είχε συζητηθεί από τους δύο υπουργούς Οικονομικών, με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να υπόσχεται ότι «θα στηρίξει την Ελλάδα με βοήθεια αν η ελληνική πλευρά τον διευκολύνει στο θέμα του χρέους».

Πηγή : tvxs.gr

«Πυροβολούν» τα βίαια πολεμικά παιχνίδια του Intrenet για να προστατευθούν οι ανήλικοι και να περιοριστεί η επιθετική συμπεριφορά τους Του Ανδρέα Κατσούλη


Τη δια νόμου απααγόρευση των ιδιαιτέρως βίαιων πολεμικών παιχνιδιών τύπου Counterstrike τα οποία γνωρίζουν τεράστια απήχηση στους ΄κόλπους των ανήλικων χρηστών του Internet αξιώνουν σημαντικοί εκπαρόσσωποι της πολιτικής σκηνής στη Γερμανία, δηλώνοντας διατεθειμένοι να θέσουν το ζήτημα στο Κοινοβούλιο.
Η πρόσφατη αποκάλυψη ότι ο 18χρονος δράστης στου σχολικού μακελειού στο Εμστέντεν υπήρξε ένθερμος θιασώτης του Counterstrike , το οποίο έπαιζε μετά μανίας στον κυβερνοχώρο έχοντας μάλιστα καταγεγραμμένες εξαιρετικές επιδόσεις στο ενεργητικό του έχει προκαλέσει ανησυχία στην κοινή γνώμη , διχάζοντας παράλληλα πολιτικούς και επιστήμονες, για το αν η απαγόρευση αυτών των παιχνιδιών αποτελεί το ενδεδειγμένο μέτρο για τονπεριεορισμό του φαινομένου της μαθητικής βίας.
Το να ζει κανείς ανάμεσα σε δύο κόσμους – τον πραγματικό και τον φανταστκό – εγκυμονεί τον κίνδυνο να αναμειχθούν κάποια στιγμή οι δύο κόσμοι και να μην δύναται πλέον ο χρήστης να τους ξεχωρίσει, μια εξέλιξη με καταστροφικές συνέπειες για τον ίδιο και όχι μόνο , υποστηρίζουν παιδαγωγοί και ειδικοί σε θέματα ανήλικης βίας.
Ο Γερμανός εγκληματολόφος Φράνκ Ρόμπερτς θεωρεί  καθοριστική για τη διαμόρφωση της σημερινής , εν δυνάμει επικίνδυνης για τον ψυχισμό των ανηλίκων, εικόνας αυτών των παιχνιδιών, τη σταδιακή αντικατάσταση της φύσης των κινούμενων «στόχων» του παίκτη.
«Στοχοποίηση»
Καθώς όπως τονίζει τα φαντάσματα και τα τέρατα που κυριαρχούσς νστις πρώτες εκδόσεις  παρεμφερών παιχνιδιών , έδωσαν με το πέρασμα των ετών  τη θέση τους σε ανθρώπους, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να στοχοποιούνται ανυποψίαστοι διαβάτες στον δρόμο αλλά και γυναικόπαιδα…
Τα περισσότερα εξ αυτών προσφέρουν στους παίκτες μια σειρά επιλογών  σε σχέση με τα οπτικά εφέ, παρέχοντας τη δυνατότητα της αυξομείωσης της …ροής του αίματος από τα θύματά τους ή των λεπτομερειών ενός φόνου ήτοι  εάν ο παίκτης επιθυμεί να περιέχονται ή όχι οι ανατριχιαστικές σκηνές του διαμελισμού ή του ακρωτηριασμού των θυμάτων τους…
Τα πιο δημοφιλή στο Διαδίκτυο
Counterstrike
3.000.000 φανατικοί οπαδοί toy Counterstrike είναι συνδεδεμένοι επίσημα σε όλο τον κόσμο στους on line server του παιχνιδιού.
Έχει ως θέμα του τον «αγώνα» των μελών μιας μονάδας ειδικών δυνάμεων εναντίοον τρομοκρατών. Τόσο στην εγχώρια όσο και στα διεθνή πρωταθλήματα του παιχνιδιού, οι παίκτες διεκδικούν χρηματικά έπαθλα που αγγίζουν πενταψήφια ποσά.
Medal of Honor
Το ιστορικό υπόβαθρο αυτού του παιχνιδιού υπήρξε καθοριστικό για την επιτυχία του καθώς τα γεγονότα διαδραματίζονται στη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου.
Far Cry
Τον πρώτο μήνα της κυκλοφορίας του, το εν λόγω παιχνίδι έφτασε στις 700.000 πωλήσεις. Η υπόθεση: Πρώην πεζοναύτης εξολοθρεύει τους αντιπάλους του προκειμένου να απελευθερώσει έναν αιχμάλωτο δημοσιογράφο.
F.E.A.R.
Οπτικά εφέ που σοκάρουν , δανεισμένα από θεματικές των ταινιών τρόμου , «πρωταγωνιστούν». Ως μέλος μιας ειδικής μονάδας ο παίκτης  μάχεται εναντίον πλήθους παραστρατιωτικών.
Gears of War
Ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να ποδοπατάει και να ακρωτηριάζει τους εχθρούς του


Τζέφρι Σακς: Η Γερμανία, η Ελλάδα και το μέλλον της Ευρώπης Ανάλυση



Τα λάθη της Γερμανίας στην διάρκεια της πενταετούς ελληνικής κρίσης αναδεικνύει σε νέο άρθρο του ο διάσημος οικονομολόγος Τζέφρι Σακς, καλώντας το Βερολίνο να επανεξετάσει τη στάση του απέναντι στην Ελλάδα.
Ο Τζέφρι Σακς, με το άρθορ του στο Project Syndicate, τονίζει πως η Γερμανία δεν υπήρξε «σοφός πιστωτής», χαρακτηρίζει απαραίτητη την αναδιάρθρωση του χρέους και επισημαίνει ότι όλα τα κεφάλαια του πρώτου πακέτου διάσωσης πήγαν στις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες.
Ολόκληρο το άρθρο του Τζέφρι Σακς:
'Εχω εργαστεί βοηθώντας χώρες να ξεπεράσουν χρηματοοικονομικές κρίσεις πάνω από 30 χρόνια κι έχω μελετήσει τις οικονομικές κρίσεις του εικοστού αιώνα ως υπόβαθρο για τις συμβουλευτικές μου υπηρεσίες. Σε όλες τις κρίσεις, υπάρχει μια εγγενής ανισορροπία ισχύος ανάμεσα στον πιστωτή και τον οφειλέτη. Η επιτυχής διαχείριση κρίσεων, ως εκ τούτου, εξαρτάται από τη σοφία του πιστωτή. Και από αυτή τη σκοπιά, καλώ με ένταση την Γερμανία να επανεξετάσει τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα.
Μια χρηματοοικονομική κρίση προκαλείται από την βαθιά υπερχρέωση μιας χώρας, η οποία σε γενικές γραμμές αντικατοπτρίζει έναν συνδυασμό κακοδιοίκησης από το κράτος - οφειλέτη, υπεραισιοδοξίας, διαφθοράς, και λανθασμένης κρίσης και ασθενών κινήτρων από τις πιστώτριες τράπεζες. Η Ελλάδα ταιριάζει σ' αυτό το μοντέλο.
Η Ελλάδα ήταν βαριά χρεωμένη όταν εντάχθηκε στην ευρωζώνη το 2001, με το δημόσιο χρέος να ανέρχεται περίπου στο 99% του ΑΕΠ. Ως νέο μέλος, ωστόσο, μπορούσε να δανείζεται εύκολα από το 2000 έως το 2008, και ο δείκτης χρέους - ΑΕΠ ανέβηκε στο 109%.
Οταν η ευημερία μιας χώρας εξαρτάται από την συνεχή εισροή κεφαλαίων, μια απότομη διακοπή των χρηματοοικονομικών ροών πυροδοτεί και οξεία συρρίκνωση. Στην Ελλάδα, ο εύκολος δανεισμός σταμάτησε το 2008 με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 18% από το 2008 έως το 2011 και η ανεργία εκτοξεύτηκε από το 8% στο 18%.

Η πλέον προφανής αιτία ήταν η μείωση των κρατικών δαπανών, η οποία περιόρισε και τη μέση ζήτηση. Εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα έχασαν τη δουλειά τους και τα κατασκευαστικά έργα σταμάτησαν. Kι όσο μειωνόταν το εισόδημα, κι άλλοι κλάδοι της εγχώριας οικονομίας κατέρρεαν.
Μια ακόμη αιτία της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας ήταν λιγότερο προφανής: η συρρίκνωση των τραπεζικών πιστώσεων. Από τη στιγμή που οι τράπεζες έχασαν την πρόσβασή τους στις διατραπεζικές πιστωτικές γραμμές του εξωτερικού, περιόρισαν τον δανεισμό και άρχισαν να συσσωρεύουν στα ανεξόφλητα δάνεια. Οι εγχώριοι καταθέτες, επίσης, απέσυραν τις καταθέσεις τους, φοβούμενοι για την φερεγγυότητα των τραπεζών και - χάρις κυρίως στον γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε - και για την προοπτική παραμονής της χώρας τους στην ευρωζώνη.
Οπως συνέβη και με τη συρρίκνωση της ζήτησης, η μείωση των τραπεζικών δανείων είχε πολλαπλές συνέπειες, με την εντεινόμενη χρηματοοικονομική αστάθεια να ωθεί καταθέτες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς του εξωτερικού να αποσύρουν επίσης πιστώσεις και καταθέσεις από τις ελληνικές τράπεζες.

Σε φυσιολογικές συνθήκες, οι οικονομίες ξεπερνούν τις κρίσεις χρέους μειώνοντας τα κρατικά ελλείμματα, στρέφοντας την παραγωγική μηχανή από τις εγχώριες πωλήσεις στις εξαγωγές, και ανακεφαλαιοποιώντας τις τράπεζες. Το δημοσιονομικό πλεόνασμα και τα έσοδα από τις εξαγωγές επιτρέπουν στην οικονομία την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους, ενώ η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δίνει δυνατότητα ανανέωσης της πιστωτικής επέκτασης.
Εάν η εξαγωγική ώθηση είναι αρκετά μεγάλη και γρήγορη, τα κέρδη που αποφέρει αντισταθμίζουν σε μεγάλο βαθμό την πτώση της εγχώριας ζήτησης και το συνολικό οικονομικό προϊόν σταθεροποιείται ή, ακόμη, επιτυγχάνεται και επιστροφή στην ανάπτυξη. Η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία κατάφεραν όλες να ανασχέσουν την κάμψη που ακολούθησε την κρίση του 2008 με ένα άλμα στα έσοδα από τις εξαγωγές. Η Ελλάδα δεν μπόρεσε. Στην πραγματικότητα, τα έσοδα της Ελλάδας από τις εξαγωγές το 2013, της τάξης των 53 δις ευρώ, ήταν κατά 3 δις χαμηλότερα από το 2008, ακόμη και μετά την κατάρρευση της εγχώριας ζήτησης.
Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη για τρεις λόγους. Πρώτον, καθώς τα ευρωπαϊκά πακέτα διάσωσης δεν ανακεφαλαιοποίησαν τον ελληνικό τραπεζικό τομέα ( ο στόχος τους ήταν να διασώσουν τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες), οι εν δυνάμει εξαγωγείς δεν μπορούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση στις λειτουργικές εκείνες πιστώσεις που απαιτούντο για να υποστηρίξουν τις ανάγκες τους. Δεύτερον, η οικονομική βάση της Ελλάδας είναι πολύ περιορισμένη ώστε να μπορέσει να υποστηρίξει μια σημαντική βραχυπρόθεσμης απόδοσης αύξηση των εξαγωγών. Τρίτον, τα διοικητικά, ρυθμιστικά και φορολογικά εμπόδια λειτούργησαν ανασχετικά σε μια εξαγωγική αντίδραση, κυρίως από τη στιγμή που οι αυξήσεις φόρων στα πακέτα διάσωσης έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων να αναπτυχθούν σε νέες αγορές εκτός συνόρων.
Κατά την άποψή μυ, η πολιτική απάντηση των εταίρων της Ελλάδας, με πρώτη τη Γερμανία, δεν ήταν καθόλου σοφή και ήταν εντελώς αντιεπαγγελματική. Η προσέγγισή τους ήταν να παράσχουν νέα δάνεια έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορεί να εξυπηρετεί τα υπάρχοντα χρέη της, χωρίς να αποκαθίσταται το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ή να προάγεται η ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών. Το πρώτο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας των 110 δις ευρώ το 2010 πήγε στην αποπληρωμή των κρατικών χρεών προς τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες. Ως συνέπεια, η Ελλάδα πλέον οφείλει ένα πολύ μεγαλυτερο τμήμα του χρέους της στους επίσημους πιστωτές: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και, όλο και περισσότερο, προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Παρ΄ότι το χρέος της Ελλάδας προς τους ιδιώτες πιστωτές διαγράφηκε μερικώς, αυτό ήταν πολύ λίγο κι ήρθε πολύ αργά, αφού δεν μπορεί καν να αποπληρώσει τα χρέη της προς τους επίσημους πιστωτές.
Χρόνο με τον χρόνο, οι πιστωτές της Ελλάδας υπόσχονταν ότι τα πακέτα διάσωσης θα έφερναν μια ουσιαστική ανάκαμψη της παραγωγής, της απασχόλησης και των εξαγωγών. Αντιθέτως όμως, η χώρα έζησε μια βαθιά ύφεση αντίστοιχη με εκείνη της πτώσης της παραγωγής και της απασχόλησης που υπέστη η Γερμανία από το 1930 έως το 1932, στα χρόνια δηλαδή που προηγήθηκαν της ανόδου του Χίτλερ.  Πολλοί Γερμανοί μπορεί να περιφρονούν τη σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία υποσχέθηκε να δώσει τέλος στην πολιτική της λιτότητας που επέβαλλαν οι πιστωτές. Ομως τέσσερις διαδοχικές κυβερνήσεις - κεντροαριστερή, τεχνοκρατική, κεντροδεξιά και αριστερή - εφάρμοσαν αυτή τη λιτότητα.
Ολες αυτές οι κυβερνήσεις απέτυχαν. Ισως η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, από το 2012 έως το 2015, να ήρθε πιο κοντά στην επιτυχία, όμως δεν ήταν δυνατό να επιβιώσει πολιτικά μετά τη σφοδρή λιτότητα που αναγκάστηκε να επιβάλλει. Ούτε οι πιστωτές της Ελλάδας έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά, παρ' ότι ήταν μια κυβέρνηση που τους άρεσε.
Για να ξεπεραστεί μια οικονομική κρίση, ο πιστωτής πρέπει να είναι έξυπνος και μετρημένος. Είναι σωστό να ζητά ισχυρές μεταρρυθμίσεις από την κυβέρνηση ενός οφειλέτη που πάσχει από κακοδιοίκηση. Ομως εάν ο οφειλέτης πιεστεί πάρα πολύ, τότε σπάει η κοινωνία, η χώρα οδηγείται στην αστάθεια, στη βία, σε πραξικοπήματα και σε διάχυτη ανθρωπιστική κρίση. Κι ενώ ο οφειλέτης είναι εκείνος που χάνει τα περισσότερα, ο πιστωτής χάνει επίσης καθώς δεν παίρνει τα λεφτά του πίσω.
Το μοντέλο της επιτυχίας είναι να συνδυάζονται οι μεταρρυθμίσεις με ανακούφιση από το χρέος, σε ακολουθία με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας.Ενας έξυπνος πιστωτής της Ελλάδας θα έκανε κάποιες σοβαρές ερωτήσεις. Πώς μπορούμε να βοηθησουμε την Ελλάδα να κινήσει και πάλι τις πιστώσεις μέσα από το τραπεζικό σύστημα; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα να τονώσει τις εξαγωγές της; Τί χρειάζεται για να υπάρξει ταχεία ανάπτυξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων της χώρας;
Επί πέντε χρόνια τώρα, η Γερμανία δεν έθεσε αυτές τις ερωτήσεις. Στην πραγματικότητα, συν τω χρόνω, οι ερωτήσεις αντικαταστάθηκαν από την γερμανική οργή για τη ραθυμία και τη διαφθορά των Ελλήνων. Η κατάσταση έγινε άσχημη και πήρε χαρακτήρα προσωπικό και από τις δύο πλευρές. Και οι πιστωτές απέτυχαν να παράσχουν μια ρεαλιστική προσέγγιση για το ελληνικό χρέος, ίσως λόγω του φόβου της Γερμανίας ότι θα έπονταν η Ιταλια, η Πορτογαλία και η Ισπανία, ζητώντας και εκείνες ελάφρυνση.
Οποιος κι εάν είναι ο λόγος, η Γερμανία συμπεριφέρθηκε στην Ελλάδα άσχημα, αποτυγχάνοντας να παράσχει την ενσυναίσθηση, την ανάλυση και την ελάφρυνση του χρέους που απαιτούντο. Κι εάν το έπραξε αυτό για να τρομάξει την Ιταλία και την Ισπανία, θα έπρεπε να θυμηθεί την επιτακτική συμβουλή του Καντ: Τις χώρες, όπως και στα άτομα, πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε ως οντότητες και όχι ως μέσα.
Οι πιστωτές είναι κάποιες φορές σοφοί και κάποιες άλλες απίστευτα ανόητοι. Η Αμερική, η Βρετανία και η Γαλλία στάθηκαν απίστευτα ανόητες στη δεκαετία του '20 επιβάλλοντας υπερβολικές πληρωμές επανορθώσεων στη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις δεκαετίες του '40 και του '50 οι Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν ένας σοφός πιστωτής, παρέχοντας στη Γερμανία νέα κεφάλαια μέσω του σχε΄διου Μάρσαλ και ακολούθησε η διαγραφή χρέους το 1953.
Στη δεκαετία του '80 οι ΗΠΑ ήταν ένας κακός πιστωτής αξιώνοντας υπερβολικές αποπληρωμές οφειλών από τη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Στη δεκαετία του '90 και αργότερα συμπεριφέρθηκαν πιο έξυπνα, βάζοντας στο τραπέζι την ελάφρυνση του χρέους. Το 1989, οι ΗΠΑ ήταν αρκετά έξυπνες για να παράσχουν ελάφρυνση χρέους στην Πολωνία (και η Γερμανία ακολούθησε, αν και δυσανασχετώντας). Το 1992 η ανόητη επιμονή τους για αυστηρή εξυπηρέτηση των χρεών της σοβιετικής περιόδου από τη Ρωσία έβαλε τις ρίζες για τις σημερινές τεταμένες σχέσεις.
Οι αξιώσεις της Γερμανίας έχουν φέρει την Ελλάδα ακριβώς στο σημείο πριν από την κατάρρευση, με πιθανές καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα, την Ευρώπη και την παγκόσμια φήμη της Γερμανίας. Σήμερα είναι ο καιρός για επίδειξη σοφίας και όχι ακαμψίας. Και σοφία δεν σημαίνει χάδι. Η διατήρηση μιας ειρηνικής και ευημερούσας Ευρώπης είναι η πιο ζωτική ευθύνη που έχει η Γερμανία. Είναι όμως, ταυτόχρονα, και το πιο ζωτικό εθνικό της συμφέρον.
 Πηγή : tvxs.gr

Die Welt: Οι Ευρωπαίοι βλέπουν το 4ο Ράιχ να αναγεννιέται στη Γερμανία Λόγω Ελλάδας

 
«Ένα κύμα μίσους για τη Γερμανία κατακλύζει την Ευρώπη» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της γερμανικής εφημερίδας Die Welt, η οποία βλέπει με αφορμή την Ελλάδα το μίσος απέναντι στη Γερμανία να παίρνει πανευρωπαϊκές διαστάσεις.
«Πριν από έναν χρόνο όλα ήταν διαφορετικά», γράφει η εφημερίδα. «Ο γερμανικός λαός παρουσιαζόταν στον αμερικανικό, τον ιταλικό ακόμη και στον αυστριακό Τύπο ως αυτός που έλυνε προβλήματα, έκανε μακροπρόθεσμα σχέδια, ως το πρότυπο που θα έπρεπε να ακολουθούν όλες οι σύγχρονες χώρες», παρατηρεί η εφημερίδα.
Μετά την καταλυτική ανάμειξη της Γερμανίας στην ελληνική κρίση όμως, το προφίλ της Γερμανίας φαίνεται να περνάει τη δική του κρίση. «Τώρα πια όμως, προωθείται η εικόνα του μισητού Γερμανού ο οποίος δεν διστάζει να υποτάξει μικρά κράτη, ο οποίος αψηφά τις ειρηνευτικές συνθήκες με τον εθνικισμό του και γεμίζει ανυπεράσπιστες οικονομίες με τον στρατιωτικό του εξοπλισμό», συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Το μίσος για τη Γερμανία έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό τα όρια της Ελλάδας και έχει εξαπλωθεί και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες», αναφέρει η εφημερίδα και εξηγεί: «Στα ιταλικά μέσα ενημέρωσης γίνεται λόγος για βασανιστές κρατών, για τη μανία της Γερμανίας να υπερισχύσει ‘όλων’. Για μια Ευρώπη την οποία και πάλι η Γερμανία βομβαρδίζει μέχρι να την καταστρέψει και τώρα παρακολουθεί από ψηλά τη θέα. Για το ένστικτο των Γερμανών για παντοδυναμία. Για το τέταρτο Ράιχ».
Όπως σημειώνει η  Die Welt: «Ο Ιταλός κοινωνιολόγος Λέλιο Ντεμικέλις έγραψε σε κείμενό του: ‘Όπως ο Βίλι Μπραντ κάποτε υποκλίθηκε στη Βαρσοβία, έτσι τώρα αναγκάζει η Μέρκελ τους Έλληνες και τους άλλους Ευρωπαίους να υποκλιθούν στο Βερολίνο’. Οι αφορισμοί αυτοί δεν περιορίζονται γεωγραφικά».
Ακόμη και ο Αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν, αν και κάπως πιο διπλωματικά, υιοθετεί ανάλογη ρητορική, σύμφωνα με τη Welt. Όπως σημειώνει τέλος το δημοσίευμα και ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν έκανε λόγο επανειλημμένα για τα «φαντάσματα του παρελθόντος», ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι μίλησε για την «αφάνταστη ταπείνωση» των Ελλήνων από τη Γερμανία.
Ανάλογο είναι το κλίμα και στην Πορτογαλία, όπου μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας παρουσιάζουν τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως τη μεγαλύτερη απειλή για την ήπειρο, «πολύ μεγαλύτερη από την τρομοκρατία και τον λαϊκισμό», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Όμως και σε πιο μετριοπαθείς χώρες, όπως για παράδειγμα στο Βέλγιο, τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Η φλαμανδική εφημερίδα De Standaard γράφει για τη «Γερμανία και τους 18 νάνους», επισημαίνοντας ότι πλέον δεν πρόκειται «για τη συμπαθητική χώρα της επανένωσης».
Η αντιπάθεια της Ευρώπης στη σύγχρονη ηγεμονία της Γερμανίας φαίνεται άλλωστε και στη διαδικτυακή εκστρατεία μποϊκοτάζ γερμανικών προϊόντων #BoycottGermany, που ξεκίνησε από την Ισπανία, σημειώνει η εφημερίδα.


Πηγή : tvxs.gr

Ζακ Ντελόρ: Η ευρωζώνη απέτυχε, χρειάζεται ανοικοδόμηση

«Το σύστημα της ευρωζώνης είναι μη κυβερνήσιμο και δεν μπορεί να διαρκέσει άλλο», δήλωσε ο Ζακ Ντελόρ, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1985-1994) και ένας εκ των «σοφών οραματιστών» της Ευρώπης, όπως τον αποκαλούν οι Γάλλοι. Ο Ζαν Ντελόρ τονίζει πως θα πρέπει να οικοδομηθεί εκ νέου η Οικονομική και Νομισματική Ένωση.
Σε αφιέρωμα της Journal du Dimanche, όπου δημοσιεύεται και σχετικό άρθρο του Φρανσουά Ολάντ, αναφέρεται πως ο Ζακ Ντελόρ είχε προειδοποιήσει πως «η Ευρώπη κλυδωνίζεται ανάμεσα στην επιβίωση και στην παρακμή».
Εξάλλου από την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος είχε επισημάνει την ανάγκη στήριξής του πάνω σε δύο πυλώνες: τον οικονομικό και τον νομισματικό. Μόνο έτσι θα είχε κατορθώσει να προχωρήσει ισορροπημένα η Ευρωζώνη. Από το 1997 εξηγούσε, ότι ήταν απαραίτητο ένα σύμφωνο συντονισμού των οικονομικών πολιτικών, παράλληλα με τα δημοσιονομικά και νομισματικά δεδομένα. «Κάνεις δεν τον άκουσε», σημειώνει το δημοσίευμα.
Σήμερα, ο Ζακ Ντελόρ δηλώνει: «Αυτό το σύστημα σήμερα (της Ευρωζώνης), είναι μη κυβερνήσιμο και δεν μπορεί να διαρκέσει άλλο. Θα πρέπει να οικοδομηθεί εκ νέου η Οικονομική και Νομισματική Ένωση».
Αναφορικά με την ελληνική κρίση, ο Ζακ Ντελόρ επισημαίνει στα λατινικά την έλλειψη αλληλεγγύης. «Αυτή η κρίση λέει πολλά για την έλλειψη “affectio societatis” (κοινωνικής στοργής), στην Ευρώπη του σήμερα», αναφέρει.  «Για την ώρα, αποφεύχθηκε το χειρότερο. Η Ευρώπη όμως δεν είναι πλέον μια ηθική εξουσία. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την ηθική δύναμη που αποτέλεσε τη δύναμη της Ευρώπης σε άλλες περιόδους, όπως σε αυτή της πτώσης του τείχους του Βερολίνου», τονίζει.

Πηγή : tvxs.gr

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Λίγες σκέψεις για την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εταίρων προς την Ελλάδα

Σε μια ψύχραιμη συζήτηση για το είδος της Ένωσης  των ευρωπαϊκών χωρών θα χρειαζόταν να ανατρέξουμε στις ιδρυτικές αρχές του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ιδέας.
Πολύ γρήγορα θα διαπιστώναμε τις εξωραϊσμένες θεωρίες δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης που επαγγελλόταν από την ίδρυσή του και κατά τη συνεχή του εξέλιξη αυτός ο ευρωπαϊκός Παράδεισος .
Τις αρχές της αλληλεγγύης,της συνεργασίας και της συνυπευθυνότητας μεταξύ των εταίρων λέγεται ότι τις καταστρατήγησε η Ελλάδα, καθώς επί σειρά ετών αποδεχόταν ευρωπαϊκά κονδύλια , τα διασπάθιζε και τώρα ( από το 2010-15) δεν αποδίδει πίσω τα οφειλόμενα.
Εύλογη η κατηγορία, αλλά ας μας επιτραπούν, φίλοι εταίροι Ευρωπαίοι, μερικές απλοϊκές ερωτήσεις:
Ερώτημα 1ο : Η εισροή των ευρωπαϊκών κεφαλαίων στην Ελλάδα γινόταν με τη σύμφωνη γνώμη των Ευρωπαίων ηγετών;
Ερώτημα 2ο :Γινόταν έλεγχος από τους Ευρωπαίους εταίρους για την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων που εισέρρεαν στην Ελλάδα;

Στο 1ο ερώτημα η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι καταφατική. Ασφαλώς και γνώριζαν και στο πλαίσιο μάλιστα της ευαγγελιζόμενης οικονομικής σύγκλισης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών - μελών, οι φίλοι Ευρωπαίοι όχι μόνο γνώριζαν τα οικονομικά μεγέθη αλλά και ενίσχυαν ιδιαίτερα με επιδοτήσεις την παραγωγική οικονομία της Ελλάδας (sic). Για παράδειγμα, οι Έλληνες αγρότες έπαιρναν ευρωπαϊκά χρήματα με τη μορφή των επιδοτήσεων, για να ξεριζώνουν τα αμπέλια τους, τα ελαιόδεντρά τους, για να θάβουν τα πορτοκάλια ή  τα λεμόνια τους - και βέβαια με την ελεύθερη βούλησή τους πάντα . Αλίμονο ! Μπροστά στην ευρωπαϊκή απλοχεριά, ας μην είμαστε άδικοι.... ;Όχι μόνο λοιπόν γνώριζαν αλλά και μεθόδευαν συστηματικά τον εκφυλισμό της αγροτικής οικονομίας και τον μετασχηματισμό του Έλληνα αγρότη σε  παροπλισμένο στα καφενεία - και όχι χάριν των σύγχρονων μεθόδων άρδευσης- παθητικό και χειραγωγημένο από τους φιλευρωπαϊστές κομματάρχες του.
Επέκταση του σχεδίου - πρόσφατη απόδειξη - η μετατροπή των αγροτικών εκτάσεων με παραγωγικές δυνατότητες σε φωτοβολταϊκά πάρκα αντί ...επιδοτούμενων δανείων !!!
Με την ίδια βοηθητική πολιτική οι αλληλέγγυοι Ευρωπαίοι εταίροι  έδωσαν επιδοτήσεις για την κτηνοτροφία  και την αλιεία της Ελλάδας, και ειδικότερα η φίλτατη Γερμανία εισήγαγε ηλιακή ενέργεια με ειδικούς αγωγούς από την έρημο της Σαχάρα , αλλά όχι από την Ελλάδα, κυρίως διαπνεόμενη από διάθεση καλής συνεργασίας.

Αναφορικά με το 2ο ερώτημα, θα ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μία ολόκληρη ένωση κρατών δεν κρατούσε καλούς λογαριασμούς στα έσοδα - έξοδα και άφηνε τους Έλληνες ανεξέλεγκτους στη διαχείριση των δικών της χρημάτων. Αν ωστόσο πιστέψουμε αυτό που καταλογίζουν στις σύγχρονες με την οικονομική διασπάθιση ελληνικές κυβερνήσεις, ότι δηλαδή παρέθεταν ψευδή στοιχεία της οικονομικής αναπτυξιακής πορείας στην Ελλάδα, τότε γιατί δεν κατήγγειλαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις που διαασπάθιζαν τα χρήματα και εξαπατούσαν τους Ευρωπαίους εταίρους αλλά οδήγησαν με τη συναίνεση κυρίως των ίδιων κυβερνήσεων στην τιμωρία του ελληνικού λαού δια της επιβολής μέτρων αποπληρωμής του χρέους;
Δεν ήθελαν λοιπόν να τιμωρήσουν τους συνενόχους τους - που δεν ήταν άλλοι από τους Έλληνες ηγέτες - αλλά τον ελληνικό λαό που όπως φαίνεται ζούσε πιο ευχάριστα από τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς και κατά τη δική τους αντίληψη δικαίου διέπραττε ύβριν
 Αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί. Και τιμωρήθηκε με την πρόσφατη διεκτραγωδούμενη πολιτική διαπραγμάτευση, που δεν θα τελείωνε παρά μόνο με την κεφαλή επί πίνακι των Ελλήνων, που τόλμησαν  να κάνουν δημοψήφισμα και να πουν και ΟΧΙ. στην ευρωπαϊκή λιτότητα!!!
Με τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς...

Ταπείνωση της Ελλάδας. Αλλά γιατί;

Το Der Spiegel αποκάλεσε «φρικαλεότητες» τους όρους που οι δανειστές επέβαλλαν στην Ελλάδα, προκειμένου να της χορηγήσουν (κι άλλα) δάνεια.  Από το Podemos, έγινε λόγος για μετατροπή της Ελλάδας σε «οικονομικό προτεκτοράτο της ΕΕ». Στη Σουηδία που ζω, οι αναλυτές κάνουν λόγο για μια από τις σκληρότερες τιμωρίες που επιβάλλει η ΕΕ, σε μέλος της. Για «κανονική τρομοκρατία» έγραψε την προηγούμενη εβδομάδα, γνωστός αναλυτής στην συντηρητική εφημερίδα Svenska Dagbladet, χωρίς καν τη χθεσινή συμφωνία. Ο Βαρουφάκης έκανε λόγο σήμερα, για «νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών».
Παντού στον κόσμο, υπάρχει η αίσθηση ότι η Ελλάδα, δεν υποχρεώθηκε απλά να υπογράψει μια σκληρή συμφωνία. Είναι πια κοινό μυστικό και πανθομολογούμενο, ότι η χώρα ουσιαστικά ταπεινώθηκε με κάθε επισημότητα, από τους λεγόμενος φίλους της. Ουδέποτε στη νεότερη ιστορία της Ευρώπης, εν καιρό ειρήνης, μια χώρα υποχρεώθηκε σε τέτοια ταπεινωτική τιμωρία. Αν εξαιρέσει κανείς τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, που σκοπό είχε να τιμωρήσει σκληρά για ο,τι έκανε αλλά και να αποτρέψει τη Γερμανία να γίνει το «θηρίο» που τελικά έγινε, δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα, τόσο σκληρής τιμωρίας. Ούτε καν στη Γερμανία μετά τον Χίτλερ, αν σκεφτούμε πως μόλις οκτώ χρόνια μετά τη συντριβή του ναζισμού, η Ευρώπη διέγραφε το μισό της χρέος. Ακόμα και σε χώρες που αιματοκύλισαν κυριολεκτικά άλλες χώρες και προκάλεσαν Γενοκτονίες- μόλις προχθές συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τη Σρεμπρένιτσα- τέτοιοι σκληροί οικονομικοί όροι, δεν επιβλήθηκαν.
Υπάρχει εύλογα ένα ερώτημα: Γιατί άραγε η Ευρώπη, αποφάσισε να κάνει την Ελλάδα το οικονομικό Κόσοβο του 21 αιώνα; Γιατί αποφάσισε, να αντικαταστήσει τους κυανόκρανους του KFOR που επιτηρούν την εύθραυστη ειρήνη στο Κόσοβο, με τους εκπροσώπους των Θεσμών στην Αθήνα; Οι οποίοι, όπως οι εκπρόσωποι του KFOR στο Κόσοβο, δίνουν ουσιαστικά εντολές στη κυβέρνηση, πώς θα κυβερνά και πώς θα λειτουργεί το κράτος, και αυτοί, θα μπαίνουν στα υπουργεία και θα ελέγχουν αυστηρά και με κάθε λεπτομέρεια, οποιοδήποτε νομοσχέδιο ετοιμαστεί προς ψήφιση.
Ποιον πόλεμο έκανε η Ελλάδα και το έχασε; Σε ποιους επιτέθηκε; Τι πληρώνουν οι Έλληνες και πρέπει να ταπεινωθούν τόσο βάναυσα; Τα ερωτήματα, αυτά και πολλά περισσότερα, παραμένουν και αναμένουν απάντηση. Αναμένουν απάντηση από μια Ευρώπη που, ας μην γελιόμαστε, στην περίπτωση της Ελλάδας, φέρθηκε ακριβώς όπως θα φερόταν σε ένα ιμπεριαλιστικό κράτος, που επιτέθηκε αναίτια σε ένα μέλος της συμμαχίας. Όχι. Αυτή, δεν μπορεί να είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης. Και δεν μπορεί να είναι διότι δεν μπορεί με κανένα τρόπο, η ταπείνωση να «βαφτιστεί» αλληλεγγύη. Και η Ελλάδα, όσο και να το κρύψουμε, ταπεινώθηκε.
Του Niko Ago
Πηγή : altsantiri.gr