Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωεκλογές 2014

Για τι και πώς ψηφίζουμε σε αυτές τις ευρωεκλογές

Η διαμόρφωση των συσχετισμών που θα καθορίσουν την περαιτέρω διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης, η ακριβής αποτίμηση του ευρωφοβικού ρεύματος αλλά και ο τρόπος εκλογής του προέδρου της Κομισιόν συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον στις εκλογές για τη νέα Ευρωβουλή. Προτεραιότητες η σταθεροποίηση των τραπεζών και η τόνωση της απασχόλησης. Ζητούμενη η κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ για το εμπόριο. 
Η διαμόρφωση των συσχετισμών που θα καθορίσουν την περαιτέρω διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης, η ακριβής αποτίμηση του ευρωφοβικού ρεύματος αλλά και ο τρόπος εκλογής του προέδρου της Κομισιόν συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον στις εκλογές για τη νέα Ευρωβουλή, η οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη με ζητήματα όπως η σταθεροποίηση των τραπεζών, η βελτίωση της διεθνούς θέσης ανταγωνιστικότητας και η τόνωση της απασχόλησης. Το νέο Κοινοβούλιο θα κληθεί επίσης να εγκρίνει ή να απορρίψει τη συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων με τις ΗΠΑ.
  • Η ψήφος είναι υποχρεωτική στο Βέλγιο, την Κύπρο, την Ελλάδα και το Λουξεμβούργο.
  • Το ελάχιστο όριο ηλικίας ψήφου είναι τα 18 σε όλες τις χώρες εκτός από την Αυστρία, όπου είναι 16.
  • Το Κοινοβούλιο αυτήν τη στιγμή έχει 7πολιτικές ομάδες, οι οποίες εκπροσωπούν περισσότερα από 160 εθνικά κόμματα από 28 χώρες - μέλη της ΕΕ.
  • Τα μέλη μιας πολιτικής ομάδας πρέπει να συμμερίζονται κοινές«πολιτικές πεποιθήσεις»και να περιλαμβάνουν 25 μέλη κατ' ελάχιστο όριο από τουλάχιστον το 1/4των κρατών - μελών (7).
  • Τα μέλη που δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να ενταχθούν σε μια πολιτική ομάδαονομάζονται«μη εγγεγραμμένοι».
  • Εναπόκειται σε κάθε κράτος - μέλος να αποφασίσει αν θα χρησιμοποιήσει ανοικτό ή κλειστό σύστημα λίστας, ή συγκεκριμένο κατώτατο όριο, αρκεί αυτό να μην ξεπερνά το 5%.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣΜε την αρωγή του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα
Ποια θέματα θα κληθεί να διαχειριστεί κατά τη διάρκεια της νέας του θητείας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Στο τέλος κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου όποιο θέμα «βρίσκεται στο συρτάρι» και δεν έχει εγκριθεί μέχρι την τελευταία σύνοδο Ολομέλειας, καταπίπτει. Ως εκ τούτου αρχίζει νέα διαδικασία παραλαβής-κοινοποίησης νομοθετικών προτάσεων και ανάθεσης σύνταξης εκθέσεων ή γνωμοδοτήσεων νομοθετικού ή μη, περιεχομένου.Επί της ουσίας, το νέο ΕΚ, στην όγδοη κοινοβουλευτική περίοδο, θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην περαιτέρω σταθεροποίηση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων, ιδιαίτερα στη ζώνη του ευρώ, την ανάγκη για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης στην παγκόσμια οικονομία και τη λήψη μέτρων για την τόνωση της δημιουργίας θέσεων εργασίας , που θα παραμείνουν υψηλές προτεραιότητες για ακόμη μερικά χρόνια.Η προστασία των καταναλωτών και τα περιβαλλοντικά θέματα είναι πιθανό να απαιτήσουν την προσοχή του Κοινοβουλίου, όπως και η συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων με τις ΗΠΑ, την οποία το νέο Κοινοβούλιο θα κληθεί να εγκρίνει ή να απορρίψει. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ θα λάβει επίσης εξέχουσα θέση, διότι οι νεοεκλεγέντες βουλευτές θα πρέπει να επανεξετάσουν τον μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό για το 2014-2021, μελετώντας το μέγεθός του, τον τρόπο χρηματοδότησής του και τους τομείς στους οποίους δαπανάται.Περισσότερα στον ακόλουθο σύνδεσμο:://www.elections2014.eu/el/press-kit/content/20131112PKH24421/html/
Πώς θα εκλεγεί ο πρόεδρος της Κομισιόν;
Σύμφωνα με τη ΣΕΕ, άρθρο 17.7, «Λαμβάνοντας υπόψη τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αφού προβεί στις κατάλληλες διαβουλεύσεις, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αποφασίζοντας με ειδική πλειοψηφία, προτείνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έναν υποψήφιο για το αξίωμα του προέδρου της Επιτροπής. Ο υποψήφιος αυτός εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την πλειοψηφία των μελών που το απαρτίζουν. Εάν ο υποψήφιος δεν συγκεντρώσει την πλειοψηφία, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αποφασίζοντας με ειδική πλειοψηφία, προτείνει εντός μηνός νέον υποψήφιο, ο οποίος εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την ίδια διαδικασία». Σύμφωνα με το πνεύμα της ΣΕΕ, ο πρόεδρος της εκτελεστικής εξουσίας θα έπρεπε να είναι συνεπώς του ιδίου πολιτικού χρώματος με το κόμμα ή συνασπισμό κομμάτων που θα επικρατήσει στις ευρωπαϊκές εκλογές. Πέντε ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες, που αντιστοιχούν σε πέντε υπάρχουσες πολιτικές ομάδες στο νυν ΕΚ, έχουν προχωρήσει στον ορισμό κοινών υποψηφίων για τη θέση του Προέδρου της Επιτροπής, ο Jean-Claude Juncker για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο Martin Schulz για την Ομάδα Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, η Ska Keller και ο José Bové για τους Πράσινους, ο Guy Verhofstadt για τους Φιλελεύθερους και ο Αλέξης Τσίπρας για την Ενωτική Αριστερά.Η παρουσία τους θα κάνει πιο διακριτή την πολιτική διάσταση της ΕΕ, ενισχύοντας τον διάλογο με τους Ευρωπαίους πολίτες για τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Περισσότερα:http://www.elections2014.eu/el/news-room/content/20140210IPR35560/html/
Πώς θα εκλεγεί ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκλέγει τον πρόεδρο και το προεδρείο του μεταξύ των μελών του. Σύμφωνα με το Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, άρθρο 14, πρώτα εκλέγεται ο Πρόεδρος. Πριν από κάθε ψηφοφορία οι υποψηφιότητες πρέπει να υποβάλλονται στον βουλευτή που ασκεί προσωρινά την προεδρία σύμφωνα με το άρθρο 12, ο οποίος τις ανακοινώνει στο Κοινοβούλιο. Αν, ύστερα από τρεις ψηφοφορίες, κανένας υποψήφιος δεν έχει λάβει την απόλυτη πλειοψηφία των ψηφισάντων, υποψηφιότητα στην τέταρτη ψηφοφορία μπορούν να υποβάλουν μόνο οι δύο βουλευτές οι οποίοι έλαβαν στην τρίτη ψηφοφορία τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων· σε περίπτωση ισοψηφίας θεωρείται εκλεγείς ο πρεσβύτερος από τους υποψηφίους. Αμέσως μετά την εκλογή του Προέδρου, ο βουλευτής που ασκεί προσωρινά την προεδρία σύμφωνα με το άρθρο 12 του παραχωρεί την προεδρική έδρα. Μόνον ο εκλεγείς Πρόεδρος μπορεί να εκφωνήσει εναρκτήριο λόγο. Με βάση την επικρατούσα πρακτική, με συμφωνία των πολιτικών ομάδων, η θητεία του Προέδρου διαρκεί δυόμισι έτη, ήτοι το ήμισυ μίας κοινοβουλευτικής περιόδου, και είναι ανανεώσιμη. Περισσότερα:http://www.europarl.europa.eu/aboutparliament/el/002fe4ba57/Ο-Πρόεδρος.html
Πόσα χρόνια διαρκεί η θητεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Σύμφωνα με το άρθρο 17 της ΣΕΕ, η θητεία της Επιτροπής είναι πενταετής.
Πόσα χρόνια διαρκεί η θητεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Σύμφωνα με το άρθρο 14.3 της ΣΕΕ, τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκλέγονται για πέντε έτη με άμεση, καθολική, ελεύθερη και μυστική ψηφοφορία.
Πόσοι ευρωβουλευτές εκλέγονται συνολικά;
Σύμφωνα με το άρθρο 14.2 της ΣΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απαρτίζεται από αντιπροσώπους των πολιτών της Ένωσης. Ο αριθμός τους δεν υπερβαίνει τους επτακόσιους πενήντα συν τον πρόεδρο. Η εκπροσώπηση των πολιτών είναι αναλογική κατά φθίνουσα τάξη, με ελάχιστο όριο έξι μελών ανά κράτος μέλος. Κανένα κράτος - μέλος δεν λαμβάνει περισσότερες από ενενήντα έξι έδρες.
Μπορεί πρακτικά το Ευρωκοινοβούλιο να μπλοκάρει ένα μέτρο το οποίο επιθυμεί να εφαρμόσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο;
Σύμφωνα με τη ΣΕΕ, άρθρο 15, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν ασκεί νομοθετική λειτουργία, Παρέχει στην Ένωση την αναγκαία ώθηση για την ανάπτυξή της και καθορίζει τους γενικούς πολιτικούς προσανατολισμούς και προτεραιότητες. Το Συμβούλιο Υπουργών είναι που ασκεί, από κοινού με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, νομοθετικά και δημοσιονομικά καθήκοντα -άρθρο 16 ΣΕΕ. Ασκεί επίσης καθήκοντα χάραξης πολιτικών και συντονισμού σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπουν οι Συνθήκες. Για όσα θέματα εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της ΕΕ και καλύπτονται, σύμφωνα με τη Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ από τη συνήθη νομοθετική διαδικασία (συναπόφαση), περίπου το 85%, το ΕΚ και το Συμβούλιο πρέπει να καταλήξουν σε συμφωνία σε σχέση με το τελικό νομοθετικό κείμενο. Αν δεν υπάρξει συμφωνία μετά το πέρας και της τρίτης ανάγνωσης - διαδικασία συνδιαλλαγής, η πρόταση της Επιτροπής καταπίπτει. Σε άλλες περιπτώσεις, όπου δεν ισχύει η συν-νομοθετική διαδικασία ΕΚ και Συμβουλίου, το Συμβούλιο δεν δεσμεύεται να ακολουθήσει τη θέση του ΕΚ. Περισσότερα:http://www.europarl.europa.eu/aboutparliament/el/0081f4b3c7/Η-νομοθετική-διαδικασία-αναλυτικά.html
Μπορεί πρακτικά το Ευρωκοινοβούλιο να επιβάλει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την υιοθέτηση μιας πολιτικής επιλογής;
Στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο Πρόεδρος του ΕΚ σε ομιλία του κατά την έναρξη των εργασιών αναφέρεται στις θέσεις και τις επιδιώξεις του ΕΚ ως προς τα διάφορα ζητήματα. Υπενθυμίζεται ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν ασκεί νομοθετική λειτουργία. Στη νομοθετική λειτουργία, όπου η Επιτροπή προτείνει, το ΕΚ και το Συμβούλιο νομοθετούν, ο βαθμός πίεσης εξαρτάται από τη διαδικασία που προβλέπει η Συνθήκη, π.χ. αν ισχύει η συναπόφαση, θα πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές αν επιδιώκεται οπωσδήποτε η θέσπιση του μέτρου. Σε άλλες περιπτώσεις, όπου δεν ισχύει η συν-νομοθετική διαδικασία ΕΚ και Συμβουλίου, το Συμβούλιο δεν δεσμεύεται να ακολουθήσει τη θέση του ΕΚ. Η πολιτική πίεση που μπορεί να υπάρξει από μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών, νέο «εργαλείο» στη διάθεση των Ευρωπαίων πολιτών, αυξάνει τη δυνατότητα να υπάρξει μια νομοθετική πρωτοβουλία από την Επιτροπή.
Ποια είναι η αμοιβή του ευρωβουλευτή;
Το νέο καθεστώς των Βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τέθηκε σε ισχύ στις 14 Ιουλίου 2009. Διασφαλίζει μεγαλύτερη διαφάνεια και τον ίδιο μισθό για όλους τους βουλευτές, που θα καταβάλλεται από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο μηνιαίος μισθός των βουλευτών, χωρίς τον φόρο, ανέρχεται, σύμφωνα με το ενιαίο καθεστώς, το 2014, σε 8.020,53 €. Ο μισθός προέρχεται από τον προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου και υπόκειται σε κοινοτικό φόρο και εισφορά για την ασφάλεια ατυχήματος, μετά τα οποία φθάνει στα 6.250,37 €. Τα κράτη - μέλη μπορούν επίσης να υποβάλλουν τον μισθό σε εθνικούς φόρους. Ο βασικός μισθός ορίζεται στο 38,5% του βασικού μισθού ενός δικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Για πλήρη ενημέρωση για το καθεστώς μισθών και αποζημιώσεων στον σύνδεσμο:http://www.europarl.europa.eu/aboutparliament/el/0081ddfaa4/MEPs.html.
  • Ημερομηνίες εκλογών: 22-25 Μαΐου 2014
  • Ιούνιος: σχηματισμός πολιτικών ομάδων, επαλήθευση διαπιστευτηρίων
  • 1-3 Ιουλίου: Σύνοδος για συγκρότηση σε Σώμα του νέου ΕΚ: Ανάληψη καθηκόντων από τους Ευρωβουλευτές. Εκλογή Προέδρου ΕΚ, Αντιπροέδρων και Κοσμητόρων
  • 7-10 Ιουλίου: επίσημες συνεδριάσεις πολιτικών ομάδων
  • 14-17 Ιουλίου: Σύνοδος Ολομέλειας Κοινοβουλίου - εκλογή Προέδρου Ευρωπαϊκής Επιτροπής
  • Ακροάσεις υποψηφίων Επιτρόπων (Σεπτέμβριος)
  • Ψηφοφορία για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Οκτώβριος - προς επιβεβαίωση)

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Η σημασία ύπαρξης διακρατικών οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα

«Αποζημίωση» 90 εκατ. ευρώ... θα πληρώσει η Τουρκία στην Κύπρο

Τα 30 από αυτά θα δοθούν σε συγγενείς Κυπρίων που αγνοούνται μετά την εισβολή του 1974 και τα 60 εκατ. στους εγκλωβισμένους ελληνοκυπρίους της Καρπασίας


«Αποζημίωση» 90 εκατ. ευρώ... θα πληρώσει η Τουρκία στην Κύπρο
«Αποζημίωση» 90 εκατ. ευρώ... θα πληρώσει η Τουρκία στην Κύπρο
Την υψηλότερη μέχρι στιγμής αποζημίωσε σε βάρος της Τουρκίας για την εισβολή στην Κύπρο το 1974 καταλόγισε τη Δευτέρα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητώντας από την Άγκυρα να καταβάλει το ποσό των 90 εκατ. ευρώ στη Λευκωσία.

Σύμφωνα με το τουρκικό κανάλι NTV τα 30 εκατομμύρια θα πάνε στους συγγενείς των αγνοούμενων Κυπρίων για την ηθική βλάβη που υπέστησαν και τα 60 εκατομμύρια ευρώ αφορούν την ηθική βλάβη που υπέστησαν οι εγκλωβισμένοι ελληνοκύπριοι της Καρπασίας, σύμφωνα με την απόφαση.

Η αμέσως προηγούμενη υψηλότερη αποζημίωση ύψους 13 εκατ. ευρώ είχε επιβληθεί το 2009 και πάλι από το ΕΔΑΑ.

Αναλυτές, σύμφωνα με την Χουριέτ, δηλώνουν ότι η απόφαση αυτή μπορεί ακόμα και να επηρεάσει την ευαίσθητη ειρηνευτική διαδικασία.

Πριν την ανακοίνωση της ποινής ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου είχε φροντίσει να δώσει το στίγμα της αντίδρασης της τουρκικής κυβέρνησης λέγοντας ότι στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου η ποινή δεν δεσμεύει τη χώρα του.

Η απόφαση βάσει της οποίας επιβλήθηκε η αποζημίωση είχε ληφθεί στις 10 Μαΐου του 2001 και σε αυτή γινόταν αναφορά σε 14 παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με το δικαστήριο τότε να επιφυλάσσεται να ανακοινώσει την ποινή σε μεταγενέστερο στάδιο.

Οι παραβιάσεις αφορούσαν:

στο άρθρο 2 για το δικαίωμα διαβίωσης,
στο άρθρο 3 για τα βασανιστήρια,
στο άρθρο 5 για την ασφάλεια του ατόμου και την ελευθερία,
στο άρθρο 6 για το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη,
στο άρθρο 8 για τον σεβασμό στην ιδιωτική και την οικογενειακή ζωή,
στο άρθρο 9 για ελευθερία στην θρησκεία και την συνείδηση,
στο άρθρο 10 για την ελευθερία έκφρασης,
στο άρθρο 13 για το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής,
στο άρθρο 1 του Επιπρόσθετου Πρωτοκόλλου 1 για το δικαίωμα στην περιουσία.

Διαβάστε εδώ αναλυτικά 

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Απόψεις για το πρώτο βραβείο της Eurovision 2014

1
Η Conchita Wurst χαμογελαστή μετά την απονομή του βραβείου.
Η Αυστρία και για την ακρίβεια η εκκεντρική εμφάνιση της Conchita Wurst και η ιδιαίτερη φωνή της για ορισμένους ήταν ο μεγάλος νικητής του φετινού διαγωνισμού της Eurovision.
Με 290 βαθμούς η ντίβα της βραδιάς κατάφερε να εξασφαλίσει στη χώρα της τη νίκη έπειτα από 48 χρόνια. «Είμαστε ενωμένοι και κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει» ήταν η δήλωση της ίδιας μετά το τέλος του διαγωνισμού.
Περίπου 180 εκατομμύρια τηλεθεατές σε 45 χώρες είδαν την Conchita να πραγματοποιεί το όνειρό της, στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού που είχε ως κύριο θέμα του την ανεκτικότητα. Παρόλα αυτά δεν έλειψαν και οι αντιδράσεις από χώρες όπως η Λευκορωσία, η Αρμενία και η Ρωσία, η οποία ψήφισε πέρσι ένα νομοσχέδιο κατά της ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Ρογκόζιν δεν έκρυψε την αντίδρασή του γράφοντας στο Twitter: «Το αποτέλεσμα της Eurovision έδειξε στους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης το ευρωπαϊκό τους μέλλον: Ένα κορίτσι με μούσι».
Ανάλογο ήταν και το σχόλιο του πολιτικού Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι, ο οποίος εξέφρασε την οργή του στην κρατική τηλεόραση. «Δεν υπάρχουν όρια στην οργή μας. Είναι το τέλος της Ευρώπης. Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Δεν έχουν πλέον άνδρες και γυναίκες, αλλά το “ουδέτερο”».
Η απάντηση ήρθε εκ των προτέρων από τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί στο στάδιο της Κοπεγχάγης, καθώς αποδοκίμασε τις δίδυμες από τη Ρωσία.
Κατά τα υπόλοιπα ήταν ένας συνηθισμένος διαγωνισμός, με εφέ, εντυπωσιακές και αστείες σκηνικές παρουσίες και τις απαραίτητες συμμαχίες.
Τι κι αν εκ της δημιουργίας του ο διαγωνισμός της Eurovision που διοργανώνεται από το 1956 είχε σαν σκοπό να ενισχύσει την ενότητα μεταξύ των χωρών παραμερίζοντας τις πολιτικές «συνεργασίες», αυτό μάλλον έμεινε στα χαρτιά.
Ισως για τον περιορισμό όσο το δυνατόν του φαινομένου οι βαθμοί να προκύπτουν πλέον κατά το ήμισυ από επαγγελματίες κριτές και κατά το ήμισυ από την ψηφοφορία του κοινού.
Ετσι για την ιστορία πάντως δεύτερη στον διαγωνισμό ήρθε η Ολλανδία με το τραγούδι «Calm After The Storm» και τρίτη η Σουηδία  με το κομμάτι «Undo».
Από την εφημερίδα Καθημερινή
2
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο θεσμός της Γιουροβίζιον επενδύει στην διαφορετικότητα. Στο παρελθόν συνέβη αρκετές φορές είτε με την επικράτηση τρανσέξουαλ, είτε με την επικράτηση τεράτων. Μόνο που αυτή τη φορά το πάρτυ θύμισε εκδίκηση. Εκδίκηση απέναντι στην ολοένα αυξανόμενη ομοφοβική τάση που αναπτύσσεται στην Ευρώπη με πρωτεργάτη τον Πούτιν και κυρίως απέναντι στην πολιτική αναταραχής στην Ουκρανία που και πάλι εστιάστηκε στις επιλογές της Ρωσίας. Κι αν κάποτε η ψηφοφορία παρέπεμπε σε στήριξη συμμάχων, το βράδυ του Σαββάτου της 10ης Μαϊου η ψήφος των χωρών ήταν καθαρά τιμωρία εχθρών και αντιπάλων. Πρωτοφανείς και έντονες οι αποδοκιμασίες για την Ρωσία, επίθεση φιλίας στην Ουκρανία, ισχυροποίηση των συμμαχιών στην σκανδιναβική και την κεντρική Ευρώπη και φυσικά πλήρης απαξίωση των 5 ισχυρών χωρών. Πόσο πάρτυ μπορεί να θυμίζει όλο αυτό; Ελάχιστα. Ευτυχώς την παρτίδα έσωσαν οι Δανοί με την άψογη διοργάνωση. Ενα σόου γεμάτο λάμψη, μία ευφυής έναρξη και μία παραγωγή που θα ζήλευαν ακόμη και οι Αμερικανοί  leaders του θεάματος. 

Οσον αφορά τη νικήτρια, την Κοντσίτα, ή τη γυναίκα με το μούσι όπως την αποκαλούσε η πλειοψηφία, η νίκη της άξιζε όχι γιατί άφησε μούσι ή γιατί επένδυσε στο ανδρόγυνο. Είχε υπέροχη φωνή, εξαιρετικό τραγούδι και επικοινωνιακό χάρισμα. Κάτι που δεν είχε η Ελλάδα η οποία με το "Rise up" των Freaky Fortune επένδυσε στο σαχλοπόπ και την ευκολία, παρουσιάζοντας ένα τραγούδι κατάλληλο μόνο για παιδικά πάρτυ στα οποία το τραμπολίνο είναι δημοφιλές, με μουσική και στίχο που παραπέμπει σε ακούσματα από λαϊκά beach bars της δεκαετίας του ´80. Ευτυχώς που το δίδυμο των ελλήνων παρουσιαστών διασκέδασε την πλήξη και την ντεκαντάνς με χιούμορ και απέφυγε εντέχνως να σχολιάσει το εγχώριο φιάσκο μας.

Κατά τ´ άλλα, πλήξη, μονοτονία, νερόβραστες μπαλάντες, κιτς και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που καταδεικνύει την συνολική κρίςη στην οποία βρίσκεται η Ευρώπη. Δεν μπορεί πλέον να κάνει ούτε ένα απλό πάρτυ, να δώσει χαρά και να παραμερίσει τα κόμπλεξ της. Βαθειά κατάθλιψη...
Από την εφημερίδα Το Βήμα

Ασφαλής ψυχαγωγία στο Διαδίκτυο για παιδιά

Ψηφιακή αλάνα για να παίζουν παιχνίδια οι μαθητές

Οι κίνδυνοι για τα παιδιά στο Διαδίκτυο


Εμείς όταν ήμασταν παιδιά ζούσαμε σε ένα διαφορετικό κόσμο. Είχαμε την πολυτέλεια να παίζουμε στις αλάνες
 –στις πραγματικές αλάνες- που δυστυχώς ολοένα και λιγοστεύουν. Εσείς δεν έχετε αυτή την επαφή με τη φύση, αυτή την επαφή με το χώμα που είχαμε εμείς. Με ένα τόπι που αρκούσε για να μας κάνει ευτυχισμένους».
Τα παραπάνω είπε ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος απευθυνόμενους  στους χίλιους και πλέον μαθητές που  παρακολούθησαν σήμερα την παρουσίαση του ψηφιακού ιστότοπου www.cyberkid.gov.gr  , στον οποίο μπορούν να παίζουν παιχνίδια οι μαθητές , ενώ τόνισε τα εξής:
Α.  Δεν ξέρω αν πραγματικά ο βομβαρδισμός από την πληροφορία -που έχετε σήμερα- είναι προνόμιο ή καταντάει βάρος. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα πρέπει να υπάρξει μια ρύθμιση όλου αυτού του κυβερνοχώρου, του διαδικτύου. Γιατί πράγματι είστε σε μια ηλικία που δεν έχετε ακόμα συγκροτήσει τον αξιακό σας κώδικα, που δεν έχετε συγκροτήσει, αν θέλετε αναπτύξει ένα «ανοσοποιητικό σύστημα» για να μπορείτε με άνεση να ξεσκαρτάρετε αυτό το οποίο είναι ανήθικο, το οποίο είναι κακό.
Β.Για αυτό το λόγο αυτή η παρουσίαση σήμερα της Ψηφιακής Αλάνας, είναι πάρα πολύ σημαντική πρωτοβουλία. Γιατί πρέπει εμείς ως Πολιτεία να διασφαλίσουμε τον χώρο της πληροφορίας, στον χώρο μέσα στον οποίο κινείστε κάθε μέρα. Όλοι ξέρουμε ότι δυστυχώς ή ευτυχώς πια, όλα τα παιδιά μας είναι με ένα κινητό το οποίο έχει διαδίκτυο , είναι μπροστά σε ένα κομπιούτερ σερφάροντας μέσα στο διαδίκτυο. Για αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε αυτά τα οποία έρχεστε σε επαφή.
Γ.Και δεν είναι μόνο αυτό. Πρέπει συνολικά να θωρακίσουμε τον χώρο του σχολείου. Γιατί όχι μόνο στον κυβερνοχώρο, αλλά και μέσα στο σχολείο βλέπουμε να εκτυλίσσονται πράγματα τα οποία μας ανησυχούν.  Μας ανησυχούν βαθύτατα. Βία πάσης μορφής. Βία που εκτυλίσσεται και εξελίσσεται και εκδηλώνεται και στο διαδίκτυο αλλά και στο σχολείο. Με διάφορες μορφές. Μέσα από μια κουλτούρα η οποία δεν έχει ανοχή και ανεκτικότητα στο διαφορετικό. Μέσα από την ενδοσχολική βία, το ρατσισμό κ.ο.κ. 
Δ.Για αυτό λοιπόν πρέπει να σας διαπαιδαγωγήσουμε με βάση των Αρχών της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του σεβασμού της Ελευθερίας, του σεβασμού της ανεκτικότητας. Και δεν είναι μόνο στο διαδίκτυο. Πρέπει παντού να υπάρχει αυτός ο σεβασμός. Παντού να υπάρχει ο σεβασμός στο Νόμο, ο σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. 
Ε.Για αυτό και εμείς, πέρα από τη σημαντική σήμερα πρωτοβουλία, και με άλλες δράσεις ερχόμαστε να ενισχύσουμε αυτά τα στοιχεία, να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Ξαναβάλαμε το μάθημα της Αγωγής του Πολίτη, Πολιτειακής Παιδείας. Γιατί πρέπει όλοι σιγά σιγά να καταλαβαίνουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας. Να καταλαβαίνουμε τι είναι νόμιμο και τι είναι παράνομο. Αυτό πρέπει να αρχίσει από την παιδική, εφηβική ηλικία.
Ζ.Και βέβαια, κάτι το οποίο συνδυάζει την προσπάθεια του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης, είναι ότι δημιουργήσαμε ένα Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Για να μπορέσουμε να καταγράψουμε τι συμβαίνει σε όλη τη χώρα. Όχι μόνο στο διαδίκτυο, και μέσα στα σχολεία μας. Να καταγράψουμε όλα τα περιστατικά τα οποία έρχονται να μολύνουν –αν θέλετε- αυτή την πολύ ευαίσθητη ηλικία. Βλέπουμε και καταγράφουμε όλα τα συμβάντα, όλες τις πληροφορίες για να μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί μας να προχωρήσουν σε μια αποτελεσματική διαχείριση αυτών των περιστατικών.
Η.Βλέπουμε μέσα από το Παρατηρητήριο τι συμβαίνει στο διαδίκτυο, βλέπουμε τι συμβαίνει στα σχολεία μας με την ενδοσχολική βία, με τον εκφοβισμό που παρατηρούμε πολλές φορές στους μαθητές τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Θ.Τι θέλουμε να κάνουμε; Να προλάβουμε όλα αυτά. Να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου εσείς θα αφοσιωθείτε στα μαθήματα σας, όπου εσείς θα μάθετε να λύνετε τα προβλήματα σας με το διάλογο. Δεν μπορεί να λύνονται τα προβλήματα ανάμεσα στους ανθρώπους με άλλη μορφή. Εάν το μάθουμε αυτό, εάν αναπτύξουμε μια κουλτούρα ανεκτικότητας, αύριο εσείς, οι σημερινοί μαθητές, αυριανοί πολίτες, αυριανοί Υπουργοί, θα μπορέσετε μέσα από το διάλογο να ξεριζώσετε αυτή τη μάστιγα της Οικουμένης που λέγεται πόλεμος. Μόνο μέσα από το διάλογο.
Ι.Αυτή είναι μια πάρα πολύ σημαντική πρωτοβουλία γιατί έρχεται να διασφαλίσει ότι εσείς κινείστε σε ένα χώρο ο οποίος είναι τόσο άγνωστος, τόσο περιπετειώδης, με έναν ασφαλή τρόπο. Και για αυτό το λόγο θέλω να συγχαρώ θερμά το Υπουργείο και τον Υπουργό για αυτή τη σημαντική πρωτοβουλία.
Ο κ. Δένδιας
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δένδιας στην ομιλία του υπογράμμισε τα εξής:
Α.Οι γονείς μας , οι δάσκαλοι μας ξέρανε πολύ καλά που είμαστε και με ποιους παίζαμε.  Υπήρχε ένα αίσθημα ασφάλειας. Αυτό στο διαδίκτυο  δεν είναι δυνατό. Το διαδίκτυο είναι ένας νέος  τεράστιος χώρος  με ασύλληπτες ευκαιρίες  για εσάς . Είσαστε  παρά πολύ τυχεροί που μεγαλώνετε  σε μια περίοδο που όλα αυτά  είναι δυνατά και εφικτά, Σε άλλες περιόδους αυτό θα ήτανε  μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αλλά  υπάρχει και κίνδυνος το είδαμε -ας πούμε προχτές - σε αυτό το τραγικό σύμπτωμα  στα Γιάννενα  με τον παιδόφιλο παιδίατρο . Ο ίδιος  ο εφιάλτης προσωποποιημένος  ο άνθρωπος που  οι γονείς προστρέχουν για να βοηθήσει τα παιδία τους, να είναι ο ίδιος η μεγίστη  πηγή κινδύνου για τα παιδιά  μας.
Β. Η διεύθυνση λοιπόν Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η ίδια η Ελληνική Αστυνομία , ο διευθυντής ο Ταξίαρχος ο Μ.Σφακιανάκης  σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, σκέφτηκαν κάτι  το οποίο είναι  παρά πολύ πρωτότυπο,  παρά πολύ πρακτικό και  παρά πολύ ενδιαφέρον. Τι είναι αυτό;
Γ.Να φτιάξουν  μια διαδικτυακή αλάνα στην  οποία να μπορείτε με ασφάλεια  να παίζετε  αυτά τα παιχνίδια  που μερικά από αυτά είναι  παραδοσιακά. Άρα σώζονται και αυτά τα παιχνίδια  που είναι στοιχείο της παράδοσης  και του μεγαλώματος γενιών και γενιών παιδιών πριν από εσάς , αλλά κυρίως  το κάνετε με ασφάλεια . Αυτό είναι απίστευτα σημαντικό  γιατί διατηρεί  τα καλά του διαδικτύου, χωρίς τους κινδύνους.
Δ.Περά από όλα και πάνω από όλα θα ήθελα να σας ευχηθώ  να είστε καλά  να είναι η ζωή σας χαρούμενη και ευχάριστη  θα πρέπει να θυμάστε ένα πράγμα  η εκπαίδευση είναι σπουδαίο πράγμα αλλά και η χαρά είναι σπουδαίο  πράγμα. Είσαστε στην πιο όμορφη ηλικία  να την ευχαριστηθείτε, να είστε καλοί μαθητές , αλλά οι βαθμοί δεν είναι το παν, εγώ είπα και σε μια άλλη εκδήλωση  και θα μου το επιτρέψετε να σας το πω και τώρα. Τελείωσα το σχολείο με 15,4 και η ζωή μου πήγε μια χαρά.
Η παρουσίαση του προαναφερόμενου ιστότοπου έγινε από  τον  Ταξίαρχο  και Διευθυντή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος κ. Μανώλης Σφακιανάκης καθώς και της νέας ενότητας που θα περιλαμβάνεται που θα έχει τον τίτλο “Ψηφιακή Αλάνα”.
Την ημερίδα θα παρακολούθησαν περισσότερα από 1.000 παιδιά όλων των σχολικών βαθμίδων με απώτερο στόχο την ενημέρωσή τους σχετικά με τους κινδύνους που κρύβει το διαδίκτυο, τους τρόπους αντιμετώπισης των προκλήσεων του ψηφιακού κόσμου και την αξιοποίηση των ευκαιριών που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες.

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Το "αντίο" του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές

Ένα πεζοποίημα του «Γκάμπο» όπως φώναζαν τον διάσημο συγγραφέα, θεωρείται το στερνό του αντίο προς φίλους και αγαπημένους αφού το έγραψε όταν έμαθε ότι χρειάζεται να δώσει την έσχατη των μαχών.
Διαβάστε την αποχαιρετιστήρια επιστολή του
..... "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα

 ένα ποίημα του Μπενεντέτι
Allende

Για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
για να χτυπήσουν το καθαρό από εφιαλτες μέτωπό του
έπρεπε να γίνουν εφιάλτης
για να νικήσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να μαζέψουν όλα τα μίση
και τ' αεροπλάνα και τα τανκς
για να πλήξουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να τον βομβαρδίσουν να τον κάνουν στάχτη
γιατί ο άνθρωπος της ειρήνης ήταν ένα φρούριο

για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης 
έπρεπε να εξαπολύσουν έναν θολό πόλεμο
για να νικήσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
και να κάνουν τη σεμνή και διαπεραστική φωνή του να σωπάσει
έπρεπε να σπρώξουν τον τρόμο έως την άβυσσο
και να σκοτώσουν πιο πολύ για να συνεχίσουν να σκοτώνουν
για να πλήξουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να τον δολοφονήσουν πολλές φορές
γιατί ο άνθρωπος της ειρήνης είναι ένα φρούριο

για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να φανταστούν ότι ήταν ένας στρατός
ένας στόλος ένα τάγμα μια ταξιαρχία 
έπρεπε να πιστέψουν ότι ήταν ένα άλλο στράτευμα
αλλά ο άνθρωπος της ειρήνης δεν ήταν παρά ένας λαός
κι είχε στα χέρια του ένα τουφέκι και μια εντολή
και χρειάζονταν πιο πολλά τανκς και πιο πολύ μίσος
πιο πολλές βόμβες πιο πολλά αεροπλάνα πιο πολλή ντροπή
γιατί ο άνθρωπος της ειρήνης ήταν ένα φρούριο

για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
για να χτυπήσουν το καθαρό από εφιαλτες μέτωπό του
έπρεπε να γίνουν εφιάλτης
για να νικήσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να συνεργαστούν για πάντα με τον θάνατο
να σκοτώσουν και να ξανασκοτώσουν μονο και μόνο για να συνεχίσουν να σκοτώνουν
και να καταδικαστούν σε ερμητική μοναξιά
για να σκοτώσουν τον άνθρωπο που ήταν ένας λαός
έπρεπε να μείνουν χωρίς λαό
κι ένα τραγούδι του Σερράτ
 θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Αναδημοσίευση από Ημερησία ( Διασκευή)

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Ο ελληνοκεντρικός Καβάφης

Ο κόσμος του Καβάφη


Ο κόσμος του Καβάφη
Ο K. Π. Καβάφης σε αχρονολόγητο σχέδιο του Γιάννη Κεφαλληνού (Αρχείο Καβάφη)



 
Οτι ο σπουδαίος αμερικανός ποιητής Τζέημς Μέρριλ θα έγραφε ένα καυστικό ποίημα για τα πολιτικοοικονομικά ήθη των ΗΠΑ αναπαράγοντας τη μορφή και το πνεύμα τού «Περιμένοντας τους βαρβάρους» είναι κάτι που δεν θα πρέπει να μας εκπλήττει. Οτι όμως στη νεκρώσιμη ακολουθία της Τζάκυ Κένεντυ θα διαβαζόταν ως τελευταίος αποχαιρετισμός η «Ιθάκη» είναι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνον από το γεγονός ότι η χήρα του Τζων Κένεντυ διετέλεσε και σύζυγος του Αριστοτέλη Ωνάση. Οπως παράξενη φαίνεται η συνεμφάνιση αυτών των δύο γεγονότων: ότι ένας ποιητής εκλεκτός των ποιητών είναι συγχρόνως και αγαπώμενος του αναγνωστικού πλήθους. Το φαινόμενο παρουσιάζεται ακόμη πιο παράξενο, όταν σκεφτούμε ότι εμφανίζεται όχι μόνο μέσα στην περιοχή της γλώσσας του συγκεκριμένου ποιητή, η οποία είναι το μόνο αυθεντικό πεδίο της τέχνης του, αλλά και στο πεδίο μιας ξένης γλώσσας. Υπάρχει κάτι το ιδιάζον στον Καβάφη, το οποίο επιτρέπει στην ποιητική του φωνή να γίνει αισθητή και έξω από τη δική του γλώσσα· μια μοναδικότητα η οποία, όπως δείχνουν τα χαρακτηριστικά της, διαμορφώθηκε με τη συγχώνευση ποικίλων στοιχείων, επιγεννημάτων ενός ιδιάζοντος περιβάλλοντος. Το περιβάλλον αυτό, αλλά και τον ιδιωτικό χώρο του ποιητή, παρουσιάζει η έκθεση «K.Π. Καβάφης: Ο κόσμος του και οι εικαστικές μορφές της εποχής του».[...]

* Ενα κριτικό πρόβλημα


H ποίηση του Καβάφη αποτελεί για τα δεδομένα μιας ισχυρής και σήμερα μερίδας της κριτικής ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, το εξής: Ο Καβάφης είναι ποιητής ελληνοκεντρικός. H κυρίαρχη πολιτισμική θεωρία των τελευταίων δεκαετιών, που επέβαλε τις αρχές της και στη λογοτεχνική θεωρία, είναι αντίθετη προς το ενδιαφέρον για εθνικά ιδεώδη και θέματα, το οποίο χαρακτηρίζει, αδιακρίτως, εθνοκεντρικό (με αυτές τις αρχές επικρίνεται από όχι λίγους σήμερα η ποίηση του Σεφέρη). Ομως η - ολοένα αυξανόμενη - γοητεία της ποίησης του Καβάφη είναι τέτοια, που η επίκρισή της με το αντιεθνοκεντρικό κριτήριο θα έθετε σε κίνδυνο την καλλιτεχνική εγκυρότητα του κριτηρίου και το κύρος του ίδιου του κριτικού. Επρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να ξεπεραστεί το πρόβλημα.
Ετσι ως τρόπος με τη μικρότερη θεωρητική απώλεια επελέγη η μεταβάπτιση ή η αγνόηση του προβλήματος. H μεταβάπτιση ακολούθησε τη μέθοδο των μοναχών του Μεσαίωνα μετονομάζοντας το κρέας σε ψάρι για να μπορέσει να το απολαύσει ή να το εκμεταλλευθεί χωρίς τον κίνδυνο παραβίασης του δόγματος. Με τον τρόπο αυτόν ο Καβάφης από συγγραφέας μιας περιοχής του μείζονος ελληνισμού μεταβλήθηκε σε συγγραφέα της διασποράς. H πίστη στην αδιάσπαστη συνέχεια του ελληνισμού (στην «ενότητα της ελληνικής παραδόσεως», όπως την ονομάζει ο Καβάφης), η εξύμνηση της ελληνικότητας ως υπέρτατης, κατά τη γνώμη του, ανθρώπινης ιδιότητας («εις τους θεούς ευρίσκονται τα πέραν»), η αναζήτηση της φυλετικής ρίζας, ο Μεγαλοϊδεατισμός και τα συναφή αισθήματα που εκφράζει το καβαφικό έργο, εξουδετερώνονται από την οπτική μιας ανάγνωσης, που ανακαλύπτει στον Καβάφη μια «μοναδική διαθεσιμότητα», η οποία της επιτρέπει να απογυμνώσει την ποίησή του από το βασικό ιδεολογικό χαρακτηριστικό της. «Ο Καβάφης» μας επισημαίνεται «είναι διασπορικός· [...] παρέμεινε διεσπαρμένος χρονολογικά και γεωγραφικά, χωρίς ρίζα, χωρίς νόστο, χωρίς προορισμό»· έτσι εκφράζει έναν «οικουμενικό ελληνισμό», στον οποίο δεν μετρούν έννοιες όπως «λαός, πατρίδα, γλώσσα, καταγωγή», και που το «μόρφωμά του συμπεριλαμβάνει όλους εκείνους που σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και θέση, ανεξαρτήτως καταγωγής και ταυτότητας, ζητούν να κατοικήσουν τη γη εμπνεόμενοι από το αγωνιστικό ήθος της συλλογικής αυτοδιοίκησης».
* Αλλες μορφές παρανάγνωσης
H αγνόηση του προβλήματος εμφανίζεται με δύο μορφές. Στην πρώτη οι ελληνικές αναφορές του Καβάφη παρουσιάζονται ως ασήμαντες και αμελητέες. «Ο Καβάφης» διαβάζουμε «δεν λάτρεψε την ελληνική παράδοση και οι πνευματικές του συνδιαλέξεις είναι κυρίως με ευρωπαϊκά ρεύματα και ποιητές». Με την υποβάθμιση αυτή ο Καβάφης απαλλάσσεται από το αμάρτημα των συνδιαλέξεων με την εθνική παράδοση, που επικρίνονται ως γνώρισμα ενός μοντερνισμού συντηρητικής φύσεως, και τοποθετείται στην πρωτοπορία, δηλαδή στις τάξεις των προοδευτικών μοντερνιστών (μαζί με τον Απολλιναίρ, τους φουτουριστές, τους ντανταϊστές, τους υπερρεαλιστές, τον Μπρεχτ), κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο λογοτεχνικός διεθνισμός, «η ιδέα της πολιτικής δράσης» και «η κριτική στάση απέναντι στις κοινωνικές και αισθητικές αξίες».
H δεύτερη μορφή της αγνόησης του προβλήματος προσθέτει στην παρανάγνωση του Καβάφη μιαν ακόμη νότα. Εδώ έχουμε έναν ποιητή προοδευτικό εξ ορισμού, αφού - σε αντίθεση με τον αντιδραστικό Σεφέρη που, εμφορούμενος από το ιδεολόγημα της ελληνικής συνέχειας, μυθοποιεί την Ιστορία - ο Καβάφης, με τα ιστοριογραφικά του ποιήματα που εκφράζουν μια βαθιά αίσθηση της Ιστορίας, «προχωρά στη δυναμική ιστοριοποίηση της σύγχρονης εμπειρίας» (για το ιδεολογικό περιεχόμενο αυτών των ποιημάτων, ούτε λέξη). Γευόμαστε έτσι μια καβαφική ομελέτα δίχως καβαφικά αβγά. Διότι, αν ο Καβάφης διαθέτει βαθιά αίσθηση της Ιστορίας, τότε η συνείδηση της συνέχειας του ελληνισμού, την οποία εκφράζει το έργο του, θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα.
H καβαφική κριτική σήμερα, αν θέλει να είναι λογοτεχνική κριτική, θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα: πώς σε μιαν εποχή γενικής ανυποληψίας των εθνικών, όπως η δική μας, η ελληνοκεντρικού χαρακτήρα ποίηση του Καβάφη κατορθώνει όχι μόνο να διατηρεί αλλά και να αυξάνει τη γοητεία της - να την αυξάνει, μάλιστα, χάρη, ως έναν βαθμό, και στο ελληνοκεντρικό της στοιχείο; Μια ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα προϋποθέτει την απαλλαγή από τις εξωλογοτεχνικές θεωρητικοκριτικές γενικότητες και την προσεκτική ανάγνωση των καβαφικών ποιημάτων.
Ο κ. Νάσος Βαγενάς είναι καθηγητής της Θεωρίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.


Με αφορμή την Εκθεση που εγκαινιάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  09/11/2003 00:00 Το Βήμα (Διασκευή)

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Πηγές Ενέργειας

 Πηγές ενέργειας >> Μη ανανεώσιμες
Μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας χαρακτηρίζονται οι πηγές οι οποίες δεν αναπληρώνονται ή αναπληρώνονται εξαιρετικά αργά για τα ανθρώπινα μέτρα από φυσικές διαδικασίες. Στις μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας περιλαμβάνονται κυρίως ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, γνωστά και ως ορυκτά καύσιμα. Βέβαια, η φύση δεν σταματά να δημιουργεί ούτε άνθρακα ούτε πετρέλαιο. Αν αναλογισθούμε όμως ότι η ανθρωπότητα καταναλώνει ημερησίως τόση ποσότητα ορυκτών καυσίμων όση μπορεί η φύση να δημιουργήσει σε χίλια περίπου χρόνια, αντιλαμβανόμαστε πλέον την έννοια της ανανεωσιμότητας.

Γαιάνθρακες
Πετρέλαιο
Φυσικό Αέριο
Πυρηνικά


Πυρηνική ενέργεια
Η ενέργεια που εκλύεται κατά τις πυρηνικές αντιδράσεις. Στην πράξη ο όρος πυρηνική ενέργεια χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει την ενέργεια που απελευθερώνεται σε τεράστιες ποσότητες κατά την πυρηνική σχάση, δηλαδή τη διάσπαση ατομικών πυρήνων προς ελαφρότερους, και κατά την πυρηνική σύντηξη, δηλαδή την ένωση πυρήνων για το σχηματισμό βαρύτερων. Μη ελεγχόμενες πυρηνικές αντιδράσεις λαμβάνουν χώρα κατά την έκρηξη της ατομικής βόμβας ή της βόμβας υδρογόνου. Ελεγχόμενες πυρηνικές αντιδράσεις χρησιμοποιούνται ως πρωτογενής ενεργειακή πηγή για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και για την παραγωγή μηχανικής ενέργειας μέσω ειδικών κινητήρων. Έως το 1995 οι εφαρμογές των κινητήρων που χρησιμοποιούν πυρηνικά καύσιμα περιορίζονταν στη ναυσιπλοϊα (πολεμικά πλοία, υποβρύχια, παγοθραυστικά, εμπορικά πλοία - σε μικρή όμως κλίμακα), ενώ διεξάγονταν προσπάθειες και για την κατασκευή πυρηνικών πυραυλοκινητήρων. Ωστόσο, πολύ σπουδαιότερη για την παγκόσμια οικονομία είναι η χρήση της πυρηνικής ενέργειας ως πρωτογενούς ενεργειακής πηγής με τη βοήθεια ειδικών διατάξεων που ονομάζονται πυρηνικοί αντιδραστήρες.
Οι μεγαλύτεροι παραγωγοί πυρηνικής ενέργειας (2005)
Χώρα TWh % παραγωγής
ΗΠΑ 811 29,2
Γαλλία 452 16,3
Ιαπωνία 305 11,0
Γερμανία 163 5,9
Ρωσία 149 5,4
Ν.Κορέα 147 5,3
Καναδάς 92 3,3
Ουκρανία 89 3,2
Μ.Βρετανία 82 3,0
Σουηδία 72 2,6
Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Ως Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) έχουν οριστεί οι ενεργειακές πηγές, οι οποίες υπάρχουν εν αφθονία στο φυσικό περιβάλλον. Είναι η πρώτη μορφή ενέργειας που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος πριν στραφεί έντονα στη χρήση των ορυκτών καυσίμων. Οι ΑΠΕ πρακτικά είναι ανεξάντλητες, η χρήση τους δεν ρυπαίνει το περιβάλλον ενώ η αξιοποίησή τους περιορίζεται μόνον από την ανάπτυξη αξιόπιστων και οικονομικά αποδεκτών τεχνολογιών που θα έχουν σαν σκοπό την δέσμευση του δυναμικού τους. Το ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των τεχνολογιών αυτών εμφανίσθηκε αρχικά μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1974 και παγιώθηκε μετά τη συνειδητοποίηση των παγκόσμιων σοβαρών περιβαλλοντικών προβλημάτων την τελευταία δεκαετία. Για πολλές χώρες, οι ΑΠΕ αποτελούν μια εγχώρια πηγή ενέργειας με ευνοϊκές προοπτικές συνεισφοράς στο ενεργειακό τους ισοζύγιο, συμβάλλοντας στη μείωση της εξάρτησης από το ακριβό εισαγόμενο πετρέλαιο και στην ενίσχυση της ασφάλειας του ενεργειακού τους εφοδιασμού. Παράλληλα, συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος, καθώς έχει πλέον διαπιστωθεί ότι ο ενεργειακός τομέας είναι ο κλάδος που ευθύνεται κατά κύριο λόγο για τη ρύπανση του περιβάλλοντος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μόνος δυνατός τρόπος που διαφαίνεται για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να ανταποκριθεί στο φιλόδοξο στόχο που έθεσε το 1992 στη συνδιάσκεψη του Ρίο για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, να περιορίσει δηλαδή, μέχρι το έτος 2000 τους ρύπους του διοξειδίου του άνθρακα στα επίπεδα του 1993, είναι να επιταχύνει την ανάπτυξη των ΑΠΕ.
Οι μορφές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι:
  • ο ήλιος - ηλιακή ενέργεια, με υποτομείς τα ενεργητικά ηλιακά συστήματα, τα παθητικά ηλιακά συστήματα και τη φωτοβολταϊκή μετατροπή,
  • ο άνεμος - αιολική ενέργεια,
  • οι υδατοπτώσεις - υδραυλική ενέργεια, με περιορισμό στα μικρά υδροηλεκτρικά, ισχύος κάτω των 10 ΜW,
  • η γεωθερμία - γεωθερμική ενέργεια: υψηλής και χαμηλής ενθαλπίας,
  • η βιομάζα: θερμική ή χημική ενέργεια με την παραγωγή βιοκαυσίμων, τη χρήση υπολειμμάτων δασικών εκμεταλλεύσεων και την αξιοποίηση βιομηχανικών αγροτικών (φυτικών και ζωικών) και αστικών αποβλήτων,
  • οι θάλασσες: ενέργεια κυμάτων, παλιρροϊκή ενέργεια και ενέργεια των ωκεανών από τη διαφορά θερμοκρασίας των νερών στην επιφάνεια και σε μεγάλο βάθος.
Τα κύρια πλεονεκτήματα των ΑΠΕ:
  • Είναι πρακτικά ανεξάντλητες πηγές ενέργειας και συμβάλλουν στη μείωση της εξάρτησης από τους συμβατικούς ενεργειακούς πόρους οι οποίοι με το πέρασμα του χρόνου εξαντλούνται...
  • Είναι εγχώριες πηγές ενέργειας και συνεισφέρουν στην ενίσχυση της ενεργειακής ανεξαρτησίας και της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού σε εθνικό επίπεδο.
  • Είναι γεωγραφικά διεσπαρμένες και οδηγούν στην αποκέντρωση του ενεργειακού συστήματος. Έτσι, δίνετε η δυνατότητα να καλύπτονται οι ενεργειακές ανάγκες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, ανακουφίζοντας τα συστήματα υποδομής ενώ παράλληλα μειώνονται οι απώλειες μεταφοράς ενέργειας.
  • Δίνουν τη δυνατότητα επιλογής της κατάλληλης μορφής ενέργειας που είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες του χρήστη (π.χ. ηλιακή ενέργεια για θερμότητα χαμηλών θερμοκρασιών έως αιολική ενέργεια για ηλεκτροπαραγωγή), επιτυγχάνοντας πιο ορθολογική χρησιμοποίηση των ενεργειακών πόρων.
  • Έχουν συνήθως χαμηλό λειτουργικό κόστος, το οποίο επιπλέον δεν επηρεάζεται από τις διακυμάνσεις της διεθνούς οικονομίας και ειδικότερα των τιμών των συμβατικών καυσίμων.
  • Οι επενδύσεις των ΑΠΕ είναι εντάσεως εργασίας, δημιουργώντας πολλές θέσεις εργασίας ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο.
  • Μπορούν να αποτελέσουν σε πολλές περιπτώσεις πυρήνα για την αναζωογόνηση υποβαθμισμένων, οικονομικά και κοινωνικά, περιοχών και πόλο για την τοπική ανάπτυξη, με την προώθηση επενδύσεων που στηρίζονται στη συμβολή των ΑΠΕ (π,χ. καλλιέργειες θερμοκηπίου με γεωθερμική ενέργεια).
  • Είναι φιλικές προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο και η αξιοποίησή τους είναι γενικά αποδεκτή από το κοινό.
Εκτός από τα παραπάνω πλεονεκτήματα οι ΑΠΕ παρουσιάζουν και ορισμένα χαρακτηριστικά που δυσχεραίνουν την αξιοποίηση και ταχεία ανάπτυξή τους:
  • Το διεσπαρμένο δυναμικό τους είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί σε μεγάλα μεγέθη ισχύος ώστε να μεταφερθεί και να αποθηκευθεί.
  • Έχουν χαμηλή πυκνότητα ισχύος και ενέργειας και συνεπώς για μεγάλη παραγωγή απαιτούνται συχνά εκτεταμένες εγκαταστάσεις.
  • Παρουσιάζουν συχνά διακυμάνσεις στη διαθεσιμότητά τους που μπορεί να είναι μεγάλης διάρκειας απαιτώντας την εφεδρεία άλλων ενεργειακών πηγών ή γενικά δαπανηρές μεθόδους αποθήκευσης.
  • Η χαμηλή διαθεσιμότητά τους συνήθως οδηγεί σε χαμηλό συντελεστή χρησιμοποίησης των εγκαταστάσεων εκμετάλλευσής τους.
  • Το κόστος επένδυσης ανά μονάδα εγκατεστημένης ισχύος σε σύγκριση με τις σημερινές τιμές των συμβατικών καυσίμων παραμένει ακόμη υψηλό.
Βιομάζα
Ηλιακή ενέργεια
Αιολική ενέργεια
Γεωθερμική ενέργεια
Υδραυλική ενέργεια
Ενέργεια κυμάτων 

Πηγή http://www.allaboutenergy.gr/Odigos.html

Σύμβολο αγώνα


Νέλσον Μαντέλα, άσβεστο φως στον αγώνα για την Ισότητα

«Απεχθάνομαι τον ρατσισμό, επειδή πιστεύω ότι είναι κάτι βάρβαρο, είτε προέρχεται από μαύρο είτε από λευκό» είπε κάποτε ο Νέλσον Μαντέλα. Και με αυτή τη φράση για οδηγό πορεύτηκε σ' όλη του τη ζωή: ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, ήταν ο άνθρωπος που βοήθησε να μπει τέλος στο απάνθρωπο ρατσιστικό καθεστώς των λευκών, το λεγόμενο απαρτχάιντ, προωθώντας και υποστηρίζοντας τη λειτουργία μίας πολύ-φυλετικής δημοκρατίας. Ένας άνθρωπος, όπως τον περιγράφει ο περίγυρος του, που του άρεσε να αυτοσαρκάζεται και δεν κρατούσε κακία σε όσους του είχαν φερθεί σκληρά. Η ζωή του ήταν ένα δυνατό πολιτικό μυθιστόρημα: σκληροί κοινωνικοί αγώνες, πολυετείς φυλακίσεις, μοιραίες γυναίκες και ακόμη πιο μοιραία άσκηση της εξουσίας.

Αναμφισβήτητα, ο Μαντέλα υπήρξε μία από τις σημαντικότερες ηγετικές μορφές της παγκόσμιας σύγχρονης Ιστορίας.
Με τη θέσπιση των νόμων του απαρτχάιντ το 1948, οι φυλετικές διακρίσεις στη Νότιο Αφρική πήραν θεσμική μορφή. Οι ρατσιστικοί νόμοι άγγιζαν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής: οι μεικτοί γάμοι απαγορεύτηκαν, η σεξουαλική επαφή μεταξύ λευκών και «μη λευκών» τιμωρείτο, θεσπίστηκαν δουλειές μόνο για λευκούς, ο πληθυσμός κατηγοριοποιήθηκε με βάση τη φυλή ενώ όλοι οι μαύροι ήταν υποχρεωμένοι να έχουν πάντα μαζί τους ένα «διαβατήριο» με τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, φωτογραφία και πληροφορίες για τις μετακινήσεις τους. Ήταν λίγα χρόνια πριν, το 1941, που ο νεαρός τότε Μαντέλα, το «έσκασε» από ένα προξενιό και πήγε να ζήσει στο Γιοχάνεσμπουργκ, να κρυφτεί στην αγκαλιά της μεγαλούπολης.

«Ρολιλάλα» σημαίνει ταραχοποιός

Γεννήθηκε το 1918 στο μικρό χωριό Μβέζο της Νοτίου Αφρικής, στις όχθες του ποταμού Μπάσε. Ο πατέρας του, τον ονόμασε Ρολιλάλα Νταλιμπόνγκα: «Το μόνο πράγμα που μου χάρισε ο πατέρας μου όταν γεννήθηκα ήταν ένα όνομα: Ρολιλάλα. Ρολιλάλα στην κυριολεξία σημαίνει αυτός που τραβά το κλαδί ενός δέντρου. Στην καθομιλουμένη όμως μάλλον σημαίνει ταραχοποιός. Δεν πιστεύω ότι το όνομα κάθε ανθρώπου αποτελεί μέρος του πεπρωμένου του ή ότι ο πατέρας μου προέβλεψε κατά κάποιον τρόπο το μέλλον μου, στα χρόνια όμως που ακολούθησαν φίλοι και συγγενείς απέδιδαν στο όνομά μου τις πολλές θύελλες που έσπειρα και θέρισα» έγραψε ο Μάντελα στην αυτοβιογραφία του «Ο Δρόμος για την Ελευθερία».

Σε ηλικία 25 ετών, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο Witswaterand για να σπουδάσει νομική. Εκεί ήρθε σε επαφή με τη φιλελεύθερη και τη ριζοσπαστική σκέψη, αλλά σπουδάζοντας σε ένα πανεπιστήμιο που κυριαρχείτο από λευκούς Αφρικάνερ υπέστη ρατσισμό και διακρίσεις. Τότε ήταν που πυροδοτήθηκε το πάθος του για την πολιτική. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και αργότερα συνιδρυτής της νεολαίας του ANC.

Δίκες, καταδίκες και ένοπλη πάλη

Το 1952, έχοντας λάβει άδεια άσκησης επαγγέλματος, άνοιξε δικηγορικό γραφείο με τον συνεργάτη του Όλιβερ Τάμπο και μαζί αγωνίστηκαν κατά του ρατσιστικού καθεστώτος. Το 1958 χώρισε από την πρώτη του σύζυγο Έβελιν Μέιζ, με την οποία είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά, για να παντρευτεί λίγο αργότερα την Γουίνι Μαντικιζέλα, που αργότερα πρωτοστάτησε στις εκστρατεία αποφυλάκισης του συζύγου της.

Δημοσιεύματα θέλουν τον Μαντέλα, να μην είναι στην προσωπική του ζωή ο «φάρος ηθικής» που ήταν στη δημόσια: φήμες για ερωμένες, παιδιά γεννημένα εκτός γάμου, ακόμη και άσκηση βίας κατά της πρώτης συζύγου του κυκλοφορούν πολλές - όλες ανεπιβεβαίωτες. Το 1956, ο Μαντέλα, όπως και άλλοι 155 ακτιβιστές, κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, αλλά αθωώθηκε, έπειτα από μία πολύκροτη δίκη που διήρκεσε τέσσερα χρόνια.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έκανε το μεγάλο άλμα στην δομή του ANC: αυτός ο σοβαρός και κουστουμαρισμένος δικηγόρος ετέθη επικεφαλής της ένοπλης πτέρυγας του ANC, το οποίο στο μεταξύ είχε τεθεί εκτός νόμου. Η ένταση με το καθεστώς του απαρτχάιντ διογκωνόταν με αποκορύφωμα τη δολοφονία 69 μαύρων από την αστυνομία, στη λεγόμενη «σφαγή του Σάπερβιλ» - γεγονός που σηματοδότησε και το τέλος της όποιας αντίληψης για ειρηνική αντίσταση κατά του ρατσιστικού καθεστώτος.

Στο κολαστήριο που το έδερναν οι άνεμοι και τα κύματα

Το 1964 ο Μαντέλα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ξεκίνησε εκτίοντας την ποινή του στις υψίστου ασφαλείας φυλακές της νήσου Ρόμπεν, ένα κολαστήριο που το έδερναν οι άνεμοι και τα κύματα. Το Απρίλιο του 1984, μεταφέρθηκε στην φυλακή Πόλσμουρ στο Κέιπ Τάουν και τον Δεκέμβριο του 1988 στη φυλακή Βίκτορ Βέρστερ από όπου και αποφυλακίστηκε τον Φεβρουάριο του 1990, όταν ο τελευταίος λευκός πρόεδρος της χώρας, ο Φρεντερίκ ντε Κλερκ, ήρε την απαγόρευση του ANC και άλλων οργανώσεων κατά του απαρτχάιντ.

Στη φυλακή, ο Μαντέλα ακολούθησε την κλασική συνταγή των πολιτικών κρατουμένων: «τρώε το φαί σου, αγάπα το κελί σου, διάβαζε πολύ». Έμαθε να μιλάει Αφρικάανς και μελέτησε την ιστορία των Αφρικάανερ. Χρησιμοποιούσε την ευφυΐα αλλά και τις γνώσεις του για να μεταπείθει, σχεδόν με σωκρατική διαλεκτική μέθοδο, τους φύλακες μιλώντας τη δική τους γλώσσα: αυτό έκανε τις Αρχές να αλλάζουν συχνά τους φρουρούς του Μαντέλα, όταν έπεφτε στην αντίληψη τους ότι γίνονταν πολύ επιεικείς μαζί του !

Εκεί ήταν όμως που ο Μαντέλα γνώρισε και το πιο σκληρό πρόσωπο της ανθρώπινης φύσης: «Μου είχαν δώσει ένα κελί στο τέλος του διαδρόμου. 'Εβλεπε στο προαύλιο και είχε ένα μικρό παράθυρο στο ύψος των ματιών. Μπορούσα να διασχίσω το κελί μου με τρεις δρασκελιές. Όταν ξάπλωνα, άγγιζα με τα πόδια μου τον απέναντι τοίχο ενώ το κεφάλι μου ακουμπούσε στο τσιμέντο της άλλης πλευράς. Το πλάτος του ήταν γύρω στο 1,80 και οι τοίχοι είχαν πάχος τουλάχιστον 60 εκατοστά. Κάθε κελί είχε μια λευκή κάρτα κρεμασμένη απ' έξω με το όνομα και τον αριθμό που μας είχαν δώσει στη φυλακή. Η δική μου έγραφε "Ν. Μαντέλα 466/64", που σήμαινε ότι ήμουν ο 466ος κρατούμενος που είχε φθάσει στο νησί το 1964» έγραψε ο ίδιος για την εμπειρία του στις φυλακές της νήσου Ρόμπεν.

1993: η δικαίωση των αγώνων του

Τον Δεκέμβριο του 1993, ο Μαντέλα και ο ντε Κλερκ μοιράστηκαν το Νόμπελ Ειρήνης για την συμβολή τους στον αγώνα κατά του απαρτχάιντ. Πέντε μήνες αργότερα, «ο πιο διάσημος κρατούμενος στον πλανήτη», όπως τον αποκαλούσαν επί δεκαετίες, ο άνθρωπος που ενέπνευσε εκατομμύρια καταπιεσμένους με την προσήλωσή του στον ανθρωπισμό και την απίστευτη ανθεκτικότητά του, σωματική και αγωνιστική, εξελέγη πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής στις πρώτες εκλογές της χώρας που ψήφισαν όλες οι φυλές.

Η οικονομία παραμένει στα χέρια των λευκών


Επί των ημερών του οι μαύροι της Νότιας Αφρικής απελευθερώθηκαν πολιτικά, όμως η οικονομία της χώρας - τα διαμάντια, οι μεγάλες επιχειρήσεις, το χρηματοπιστωτικό σύστημα - παρέμειναν και παραμένουν στα χέρια των λευκών. Οι οικονομικές αλυσίδες με τις οποίες δέθηκε από την πρώτη στιγμή η νεογέννητη δημοκρατία είχαν ως αποτέλεσμα μεγάλες μάζες μαύρων Νοτιοαφρικανών να μην έχουν ξεφύγει ακόμα από τον φαύλο κύκλο της φτώχειας, της αμάθειας και των ασθενειών.

Μετά την απόσυρση του από τον προεδρικό θώκο, το 1999, ο Μαντέλα συνέχισε να αγωνίζεται για μια σειρά πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων - μεταξύ των οποίων η καταπολέμηση της μάστιγας του ιού HIV, από τον οποίο πέθανε ο γιός του, Μακγκάτο το 2005. Στις αρχές του 2000, ο Μαντέλα αποκάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες «απειλή για την παγκόσμια ειρήνη» και κάλεσε τον τότε πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον νεότερο να μην εισβάλει στο Ιράκ. Παντρεύτηκε τη τρίτη του σύζυγο, Γκράσα Μασέλ (χήρα του προέδρου της Μοζαμβίκης Σαμόρα Μασέλ) το 1998 στα 80ά του γενέθλια - παρέμεινε μαζί της μέχρι τον θάνατό του.

Δημοσίευση στο Βήμα 5/12/2013



Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

ΕΡΓΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ

«Hell as» στο Παρίσι, για την Ελλάδα που δεν είναι το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης

«Hell as» στο Παρίσι, για την Ελλάδα που δεν είναι το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης
«Hell As». Διαβάζεται Ελλάς, ή «κόλαση όπως» στα αγγλικά, ή «αλίμονο» στα γαλλικά. Η λέξη εμφανίστηκε στην πρόσφατη ταινία του Ζαν Λικ Γκοντάρ «Film Socialisme» και τώρα, χρησιμοποιείται στον τίτλο της έκθεσης «Hell As Pavillon», που εγκαινιάζεται την Δευτέρα, 25/2, στο περίφημο Palais de Tokyo, στο Παρίσι.
Έλληνες δημιουργοί, διαφορετικών τάσεων, γενεών, τεχνοτροπιών και εκφραστικών μέσων, συνθέτουν ένα παράδοξο «μωσαϊκό» ελληνικής τέχνης, κάτω από τη διακοπτόμενη γραφή της λέξης που δημιουργεί λογοπαίγνια και παραπέμπει στην πρόσφατη «δαιμονοποιημένη» και λοιδορημένη Ελλάδα της ευρωπαϊκής κρίσης.
Την έκθεση επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης Νάντια Αργυροπούλου, η οποία σχολιάζει ότι η «Hell As Pavillon», είναι ένα είδος «εργαλειοθήκης» για την προσέγγιση των διαφόρων ελληνικών παράλογων, στη μάλλον κοινή και επώδυνη προσπάθεια να είμαστε σύγχρονοι. Μια ευκαιρία για να αναλογιστεί κανείς την πιθανότητα επιβίωσης παρεκκλίσεων, ανωμαλιών και ασυνεπειών στο χάος μιας κατάστασης όπου έθνη, κράτη και φορείς εξουσίας τερατολογούν με αναφορά την έννοια της «προόδου».
Η ίδια, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Γιώργο Τζιρτζιλάκη, συγκρότησε ένα «σώμα» έργων παλαιότερων και νεότερων ελλήνων δημιουργών, που χρησιμοποιούν διάφορα εκφραστικά μέσα -ζωγραφική, βίντεο, φιλμ, σχέδιο, εγκαταστάσεις, κεραμικά. Στην έκθεση, ιστορικοί εκπρόσωποι της ελληνικής καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας (Ν. Γαβριήλ Πεντζίκης, Εγγονόπουλος, Εμπειρίκος, Βαλαωρίτης, Ακριθάκης, Κανιάρης, Ζενέτος) συνυπάρχουν με σύγχρονους καλλιτέχνες (Στέλιος Φαϊτάκης, Κωστής Βελώνης, Γιάννης Βαρελάς, Λουκία Αλαβάνου, Νίκος Χαραλαμπίδης, ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης με την πρώτη εικαστική του απόπειρα ) μαζί με λαϊκούς δημιουργούς καθώς και με κολεκτίβες οι οποίες δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
«Η Hell As» αφορά το κατ εξοχήν «τέρας» της παγκόσμιας κρίσης, το ευρωπαϊκό bete noir και το μελετά ως μια μεταιχμιακή απροσδιόριστη κατάσταση, η οποία θα μπορούσε να συνιστά και ένα νέο είδος τακτικής», σημειώνει η επιμελήτρια, Ν.
Αργυροπούλου. «'Εναν παράξενο τόπο, έναν εναλλακτικό τρόπο για να εξεταστούν εκ νέου οι θέσεις μας για τον ανθρωπισμό, την «τιμωρία», τη ριζοσπαστικότητα, την κοινωνία και τη συνδεσιμότητα», επισημαίνει η ίδια.
Στην έκθεση, που διερευνά τη σχέση γλώσσας-εικόνας, προβάλεται παράλληλα, κινηματογραφικό αφιέρωμα σε ελληνικές πρωτοποριακές και πειραματικές ταινίες.
Από το «Μοντέλο» του Κώστα Σφήκα (δανεισμένο από τη συλλογή του Μπομπούρ), και τον «Μπαλαμό» του Τορνέ έως το σπάνιο, γυρισμένο το '51, «Δαφνί» του Αγγελου Προκοπίου, μέχρι τα έργα των Αλέξη Δαμιανού, Νίκου Παπατάκη, Θανάση Ρεντζή, Βακαλόπουλου και Τσιώλη, Κωνσταντίνου Γιάνναρη, Αθηνάς Ραχήλ-Τσαγγάρη και Εύας Στεφανή.
Στο πλαίσιο της έκθεσης, θα δοθεί μια περφόρμανς, των KavecS (Βάνα Κωσταγιόλα & Κωστής Σταφυλάκης). Όπως επίσης, θα πραγματοποιηθεί ομιλια του Δημήτρη Δημητριάδη, με θέμα «Les gens de la caverne», (Οι άνθρωποι του σπηλαίου).
Παρόλο που φιλοδοξία της έκθεσης είναι να αποδείξει, μέσω της τέχνης, ότι η Ελλάδα δεν είναι το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο δεν έδωσε την άδεια να ταξιδέψουν στο Παρίσι, για τις ανάγκες της έκθεσης, οι δύο μεταβυζαντινές εικόνες ανωνύμων του 18ου αιώνα. Στη μια απεικονίζεται ο Αγιος Χριστόφορος Κυνοκέφαλος με τον Χριστό και στην άλλη πλάι στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Οι εικόνες, επρόκειτο να εκτεθούν στην αφετηρία της έκθεσης. Σημειώνεται ότι η έκθεση «Ηell As Pavillon», κόστισε 40000 ευρώ, με χορηγούς τους Φίλιππο και Σπύρο Νιάρχο και το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ. Εντάσσεται στον κύκλο εκθέσεων με γενικό τίτλο «Soleil Froid», που διοργανώνει εφέτος το Kέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Palais de Tokyo.

Διάρκεια έκθεσης έως 4 Απριλίου