Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Ρητή αναφορά του ΟΗΕ στην επιστροφή των Γλυπτών

Ρητή αναφορά στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα γίνεται στην απόφαση «Επιστροφή ή απόδοση πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσης» που υιοθετήθηκε ομόφωνα από την Ολομέλεια της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Η απόφαση ελήφθη ύστερα από ελληνική πρωτοβουλία και εισήγηση. Η αποδοχή της ήταν ευρύτατη, καθώς συγκηδεμονεύτηκε από συνολικά 74 κράτη, μεταξύ των οποίων πολλά από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σημαντικός αριθμός κρατών της Λατινικής Αμερικής, καθώς και αρκετά αραβικά και αφρικανικά κράτη.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία ενισχύει την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσης, καθώς και την προσπάθεια προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η σχετική συνεδρίαση στάθηκε ιδιαίτερα στην κατάσταση στη Μέση Ανατολή, μια περιοχή που πλήττεται καθημερινά από καταστροφή έργων και μνημείων πανανθρώπινης πολιτιστικής κληρονομιάς, και στη διασύνδεση του λαθρεμπορίου πολιτιστικών αγαθών με τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και του ISIS.
Ο ΟΗΕ υποδεικνύει στην ΟΥΝΕΣΚΟ, που είναι δικός του οργανισμός, μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να καταγραφούν κλεμμένα αντικείμενα σε διεθνείς βάσεις δεδομένων και να γίνουν αυστηρότεροι οι έλεγχοι στα τελωνεία των χωρών για να μην περνούν οι κλεμμένες αρχαιότητες.
Η απόφαση, η οποία υποβάλλεται από τη χώρα μας ανά τριετία, διαμορφώθηκε, στο τελικό κείμενό της, ύστερα από συστηματικές διαβουλεύσεις με τη διαμεσολάβηση της Ελλάδας κατόπιν σχετικών οδηγιών του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η ειδική μνεία που γίνεται στην απόφαση για την κινητοποίηση των κρατών-μελών ως προς την επιστροφή κλαπέντων πολιτιστικών θησαυρών με ρητή αναφορά στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Η Ελληνίδα αντιπρόσωπος Κ. Μπούρα στάθηκε, εκτός από το ελληνικό αίτημα, στην κατάσταση στη Μέση Ανατολή που προξενεί τεράστια ανησυχία. Η διεθνής κοινότητα έχει ευθύνη να προστατέψει την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και σε καιρούς πολέμου και σε καιρούς ειρήνης, είπε.
Μια άλλη, εξίσου σημαντική διάσταση της απόφασης είναι η καταδίκη της καταστροφής μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε περιοχές ένοπλων συρράξεων, συμπεριλαμβανομένων των υπό κατοχή εδαφών, καθώς και της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών από ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες όπως το ISIS.
Πηγή: Έθνος ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/hnews/350#ixzz3ul60U8gb

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Κλιματική αλλαγή, έκρηξη φτώχειας

Η κλιματική αλλαγή, που βρίσκεται στο επίκεντρο της Συνόδου Κορυφής στο Παρίσι, έχει συνδεθεί κυρίως με την ενίσχυση των καταστρεπτικών καιρικών φαινομένων, όπως οι πλημμύρες και οι τυφώνες. Όμως οι επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη στις γεωργικές καλλιέργειες μπορούν να αποτελέσουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο, ιδιαίτερα για τους φτωχούς πληθυσμούς του κόσμου, όπως τονίζει και η Παγκόσμια Τράπεζα σε έκθεσή της.«Η γεωργία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τομείς της οικονομίας σε πολλές φτωχές χώρες», αναφέρεται στην έκθεση και επισημαίνεται: «Η γεωργία είναι ένας από τους πιο ευάλωτους τομείς στις κλιματικές αλλαγές λόγω της εξάρτησής της από τις καιρικές συνθήκες, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα μέσω των παρασίτων, των επιδημιών και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας».
Η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, που επικεντρώνεται στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, θέτει δύο σενάρια. Το πρώτο σενάριο, το «αισιόδοξο», είναι αυτό της «ευημερίας». Σε αυτό προβλέπεται μια ισχυρή παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, μείωση των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και βελτίωση των βασικών υπηρεσιών. Το δεύτερο σενάριο ωστόσο, δεν είναι τόσο ελπιδοφόρο. Το «σενάριο της φτώχειας» προβλέπει πως ο αριθμός των φτωχών παγκοσμίως θα αυξηθεί από τα 702 εκατομμύρια σε περίπου 900 εκατομμύρια μέχρι το 2030, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Γιατί όταν η κλιματική αλλαγή μπαίνει στην εξίσωση, ο αριθμός των φτωχών παγκοσμίως εκτοξεύεται σε πάνω από 1 δισεκατομμύριο. Σχεδόν 100 εκατομμύρια προστίθενται στις εκτιμήσεις λόγω της αύξησης των τιμών των τροφίμων.
Οι υψηλότερες τιμές των τροφίμων θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για τον φτωχό πληθυσμό. Σκεφτείτε τον δικό σας προϋπολογισμό, αναφέρει το National Geographic: Πόσα χρήματα από τον μισθό σας ξοδεύετε για τρόφιμα, για ενοίκιο, για το δάνειό σας ή για το λογαριασμό του τηλεφώνου σας; Για ανθρώπους με χαμηλότερα εισοδήματα το ποσοστό που δαπανάται για τρόφιμα  είναι υψηλότερο σε σχέση με τον μισθό τους. Στις πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη το ποσοστό αυτό ανέρχεται έως και στο 60%.
Εκτός όμως από τον υποσιτισμό υπάρχουν κίνδυνοι και για την υγεία. Το ποσοστό των ανθρώπων που πλήττονται από ασθένειες αναμένεται να αυξηθεί. Στη Σύνοδο για το Κλίμα στο Παρίσι, οι ηγέτες των χωρών συζητούν για τον περιορισμό των εκπομπών CO2 με στόχο να περιοριστεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, που εκτιμάται σε 2 βαθμούς Κελσίου. Η Παγκόσμια Τράπεζα στην έκθεσή της επισημαίνει για παράδειγμα πως μια μικρή αύξηση της θερμοκρασίας θα μπορούσε να προκαλέσει την αύξηση του αριθμού των ατόμων, που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ελονοσία, έως και 5%, ποσοστό που αντιστοιχεί σε περίπου 150 εκ. ανθρώπους.
Όπως και η αύξηση του κόστους των τροφίμων, έτσι και οι ασθένειες θα επηρεάσουν δυσανάλογα τις φτωχότερες πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες καταβάλλουν μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους στην υγειονομική τους περίθαλψη. Σύμφωνα με τα στοιχεία στις φτωχότερες το ποσοστό ανέρχεται έως και στο 50%, ενώ στις πλουσιότερες το αντίστοιχο ποσοστό πέφτει κάτω από το 25%, με την ιδιωτική και δημόσια ασφάλεια να καλύπτει το υπόλοιπο ποσοστό.
Το National Geographic σημειώνει πως αν ληφθούν άμεσα μέτρα, μερικά από τα αποτελέσματα του απαισιόδοξου σεναρίου θα μπορούσαν να περιοριστούν σημαντικά, ωστόσο η κλιματική αλλαγή θα συνεχίσει να αποτελεί έναν σημαντικό κίνδυνο για μια έκρηξη φτώχειας. Μάλιστα οι φτωχότερος χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες με τον μεγαλύτερο κίνδυνο, παρότι είναι οι λιγότερο υπεύθυνοι για τις εκπομπές των ρύπων που υπερθερμαίνουν τον πλανήτη. Στο παρακάτω διάγραμμα παρουσιάζονται οι συνολικές εκπομπές ρύπων ανά χώρα.
Οι φτωχότερες χώρες όχι μόνο έχουν τις μικρότερες εκπομπές ρύπων ανά κάτοικο, αλλά συμβάλλουν και ελάχιστα στις συνολικές εκπομπές σε παγκόσμια κλίμακα. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει το National Geographic, βάσει αυτών των στοιχείων προκύπτει ένα ακόμη πρόβλημα, που απαιτεί λύση. Ενδεικτικά παρουσιάζεται το παράδειγμα της Ινδίας.
Το σχετικά χαμηλό ποσοστό ρύπανσης ανά κάτοικο στην Ινδία είναι εν μέρει αποτέλεσμα της εκτεταμένης φτώχειας στη χώρα. Η μείωση της φτώχειας θα οδηγούσε πιθανότατα και σε μια αύξηση στις εκπομπές ρύπων. Έτσι, σημειώνει το National Geographic, ο πλανήτης και οι χώρες με μεγάλο φτωχό πληθυσμό χρειάζονται δύο πράγματα: Πρώτον, μια περιβαλλοντικά βιώσιμη ανάπτυξη και δεύτερον δέσμευση από τις ανεπτυγμένες χώρες για μεγαλύτερες μειώσεις στις εκπομπές ρύπων, ώστε να δίνεται η δυνατότητα για την ανάπτυξη κάποιας άλλης χώρας.
Για αυτό η Παγκόσμια Τράπεζα στην έκθεσή της επισημαίνει πως η κλιματική αλλαγή και η μείωση της φτώχειας είναι δύο ζητήματα που δεν μπορούν να διαχωριστούν ή να αντιμετωπιστούν τοπικά. Και τα δύο πρέπει να επιλυθούν σε παγκόσμιο επίπεδο. 
Πηγή tvxs.gr

Η σκοτεινή πλευρά της μόδας

Το τζιν που φοράς το ράβουν παιδιά σε άθλιες συνθήκες

Blood Fashion

Αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν τη σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας της μόδας. Στο Μπαγκλαντές, ανήλικα παιδιά εργάζονται σε άθλιες συνθήκες, για πολλές ώρες, και με πενιχρή αμοιβή (σε ορισμένες περιπτώσεις περίπου 10 ευρώ τον μήνα), ράβοντας ρούχα για την τοπική αγορά, την γειτονική Ινδία, αλά και επώνυμες διεθνείς μάρκες, που κατακλύζουν τις αγορές ανά τον κόσμο και κυρίως της Δύσης.
Ο φωτογράφος Claudio Montesano Casillias κατάφερε να «τρυπώσει» σε ένα από τα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας στη Ντάκα καταγράφοντας τις συνθήκες που επικρατούν. Σε ένα μικρό δωμάτιο μπορεί να υπάρχουν μέχρι και 15 ραπτομηχανές. Έξοδοι κινδύνου και πυρασφάλεια δεν υπάρχουν, καθώς οι εγκαταστάσεις δεν υπόκεινται σε ελέγχους ασφαλείας και συχνά σημειώνονται πολύνεκρα δυστυχήματα, όπως αυτό στο εργοστάσιο Rana Plaza, το οποίο κατέρρευσε παρασύροντας στο θάνατο πάνω από 1.100 ανθρώπους.

«Μέσα σε αυτά τα εργοστάσια ρούχων οι εργαζόμενοι δουλεύουν από τις έξι το πρωί έως τις έξι το απόγευμα για τον κατώτατο μισθό. Οι εργαζόμενοι σε αυτά τα εργοστάσια κοιμούνται μέσα σε αυτά ή νοικιάζουν δωμάτια δίπλα σε αυτά τα εργοστάσια. Έρχονται από τα χωριά στις πόλεις αναζητώντας μια απασχόληση και ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή», είπε ο Claudio Montesano Casillias στη Daily Mail.
Η βιομηχανία ρούχων, στην οποία απασχολούνται περίπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομίας του Μπαγκλαντές με εξαγωγές που ανέρχονται σε 25 δισ. ετησίως. 
Πηγή: tvxs.gr

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Ο Έρωτας του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας του Βιτσέντζου Κορνάρου από τον Γιάννη Χαρούλη



Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα, 
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω

και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω, 
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

και δεν μπορείς ν’ αντθισταθής στα θέλουν οί γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου

Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
καί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω

την ώρα π’ αρραβωνιστής να βαραναστενάξης
κι’ όντε σα νύφη στολιστής σαν παντρεμένη αλλάξης

ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένε
τα σού τασσα λησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι

και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου

καί πιάνε καί τη ζωγραφιά, πού βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια πού λεγα κι όπου πολλά σ’ αρέσα

και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως μέ ξορίσανε μακρά στα ξένα

κι’ όντε σού πούν κι απόθανα λυπήσουμε καί κλάψε
και τα τραγούδια πού βγαλα μες’ στη φωτιά τα κάψε

Όπου κι αν πάω κι ά βρεθώ κι ότι καιρό κι ά ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δώ μηδέ ν’ ανατρανίσω

Κι ας τάξω ο κακορρίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου

Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου
Γιά σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου

Πηγή :http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=4466

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Γενναία ελληνική στάση απέναντι στην ευρωπαϊκή υποκρισία...

Αρνειται να καλύψει έξοδα ταξιδιού το ευρωκοινοβούλιο, αν δεν δεχτεί βραβείο το Μητροπολιτικό ιατρείο Ελληνικού!
Γ. Βήχας από το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού
Το  Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε να μας απονείμει το βραβείο Ευρωπαίου πολίτη για το 2015, ως αναγνώριση  του αγώνα που κάνουμε 4 σχεδόν χρόνια για τον εγκαταλειμμένο από την επίσημη Πολιτεία άνεργο – ανασφάλιστο ασθενή και για μια καλύτερη κοινωνία. 
Αυτός ο αγώνας όμως δίνεται από εμάς επειδή  οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν, και συνεχίζουν να εφαρμόζονται, στην χώρα μας είναι απόρροια των πιέσεων και εκβιασμών που ασκούν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), έχει οδηγήσει εκτός ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης πάνω από 3 εκατομμύρια άπορων και εξαθλιωμένων άνεργων πολιτών.
Αυτή η Ευρώπη, που θέλει να μας βραβεύσει, φαίνεται να μην ενοχλείται για όλα τα παραπάνω στοιχεία αλλά και από τους χιλιάδες θανάτους ανασφάλιστων συμπολιτών μας.  Θανάτους που θα πάρουν μορφή χιονοστιβάδας το αμέσως επόμενο διάστημα γιατί έρχονται επιπλέον μειώσεις, που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση, συνολικά 933 εκατομμυρίων ευρώ για το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας μας.
Πιο αναλυτικά, βάσει στοιχείων του Ινστιτούτου Prolepsis, η μαζική φτωχοποίηση της μεγαλύτερης μερίδας του Ελληνικού λαού οδήγησε:
– 6 στους 10 μαθητές σε 64 σχολεία της Αθήνας αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια.
– Το 61% των μαθητών στα παραπάνω σχολεία έχουν ένα γονιό χωρίς δουλειά, ενώ το 17% των οικογενειών δεν είχε κανένα γονιό που να εργάζεται.
– 11% από τα παιδιά είναι ανασφάλιστα και το 7% είχε ζήσει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για πάνω από μια βδομάδα κατά το έτος 2014, ενώ το 3% ζούσε ακόμα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.
– 406 σχολεία από όλη την Ελλάδα έλαβαν βοήθεια το 2014 για να σιτίσουν τους 61,876 μαθητές τους.
– 1,053 σχολεία έχουν κάνει αίτηση φέτος για να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα «Διατροφή», ώστε να λάβουν σίτιση οι 152,397 μαθητές τους εκ των οποίων σήμερα μόνο οι 15,520 μαθητές σε 150 σχολεία έχουν συμπεριληφθεί.
– 42,727 ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν από γονείς σε 23 νομούς όλης της χώρας και το 54% των οικογενειών αντιμετωπίζει επισιτιστική ανασφάλεια και το 21% πείνα.
Βάσει μελέτης του «Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους» της Βουλής:
– 3,8 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας (432 ευρώ το μήνα ανά άτομο)
– 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (233 ευρώ το μήνα ανά άτομο, που σημαίνει ακραία φτώχεια)
– Δηλαδή το 58% του Ελληνικού πληθυσμού, 6,3 εκατομμύρια πολίτες, ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας.
Θα ήταν υποκριτικό εμείς να παραλάβουμε ένα βραβείο όταν αυτή η Ευρώπη κλείνει τα μάτια στα υποσιτισμένα βρέφη, στους νεκρούς καρκινοπαθείς ασθενείς, στα γεμάτα απελπισία βλέμματα των ασθενών που υποφέρουν, των μανάδων  που μας εξιστορούν ιστορίες τρομακτικής εγκατάλειψης αφού καλούνται να ζήσουν τις οικογένειες τους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και ελάχιστη τροφή για άλλη μια χρονιά.
Τα λόγια του εκπροσώπου μας γιατρού Γιώργου Βήχα ήταν ξεκάθαρα «Οι χιλιάδες ανασφάλιστοι νεκροί και ασθενείς που στέκονται ανάμεσα μας, μας κοιτούν στα μάτια και δε μας επιτρέπουν να δεχτούμε αυτό το βραβείο«.
Δεν γυρνάμε την πλάτη μας στην Ευρώπη ούτε στους Ευρωπαϊκούς λαούς που στέκονται εντυπωσιακά αλληλέγγυοι!  Είμαστε υποχρεωμένοι να γυρίσουμε την πλάτη μας στους πολιτικούς και στους θεσμούς, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που εδώ και πολύ καιρό αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή ως λογιστικά νούμερα. Αντιμετώπιση που εδώ και 5 χρόνια εξελίσσεται σε  ντροπή  για τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό.  Το σίγουρο είναι ότι αυτή βαρβαρότητα πρέπει να σταματήσει άμεσα και αν αυτό το βραβείο σήμαινε κάτι τέτοιο θα ήμασταν ευτυχείς να το παραλάβουμε.
Σήμερα  προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε  με στοιχεία το τι σημαίνει να είσαι ανασφάλιστος στην παρουσίασή μας στο Ελληνικό γραφείο της Ευρωπαϊκής Βουλής στην Αθήνα.  Δεν αποδεχθήκαμε το βραβείο αφού οι ασθενείς μας συνεχίζουν να βιώνουν την ίδια και χειρότερη κατάσταση ακόμα και σήμερα.  Στο ταξίδι μας στις Βρυξέλλες, σε ένα μήνα περίπου θα ευαισθητοποιήσουμε ακόμα περισσότερο τους Ευρωπαίους πολίτες, σχετικά με όσα βιώνει ο μέσος Έλληνας πολίτης λόγω των μνημονίων και της λιτότητας!
Έχει μεγάλη σημασία αυτή η βράβευση να μετατραπεί σε μήνυμα ανθρωπιάς με απτά αποτελέσματα στην αλλαγή πολιτικών και δυνάμωμα της αλληλεγγύης των Ευρωπαίων πολιτών.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

UNICEF: Από κοινού δράση απαιτείται τώρα για τα παιδιά πρόσφυγες

UNICEF: Από κοινού δράση απαιτείται τώρα για τα παιδιά πρόσφυγες
Η Ευρώπη έχει λίγο χρόνο μπροστά της, πριν φθάσει ο χειμώνας, για την προστασία και τη φροντίδα των δεκάδων χιλιάδων παιδιών που αναζητούν καταφύγιο, ανακοίνωσε η UNICEF.
Περίπου το ένα τέταρτο των ατόμων που αναζητούν φέτος καταφύγιο στην Ευρώπη είναι παιδιά. Περισσότερα από 106.000 παιδιά έχουν ζητήσει άσυλο εντός του πρώτου εξαμήνου του 2015, 75% περισσότερα από το προηγούμενο έτος.
«Τα παιδιά είναι τα πιο ευάλωτα, γι’ αυτό η όσο το δυνατό πιο αποτελεσματική προστασία τους πρέπει να είναι προτεραιότητα», δηλώνει ο Γενικός Διευθυντής της UNICEF Ελλάδος Ηλίας Λυμπέρης.
Πολλά παιδιά προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη ζουν σε υπερπλήρεις εγκαταστάσεις και σε ακατάλληλες συνθήκες, όπου διατρέχουν τον κίνδυνο βίας, εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Πολλά κοιμούνται έξω στο ύπαιθρο. Καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, η υγεία των μικρών παιδιών διατρέχει ιδιαίτερο κίνδυνο, μεταξύ άλλων και από την απειλή ασθενειών όπως η πνευμονία. Μόνο η συντονισμένη δράση για τη φιλοξενία και τη φροντίδα των παιδιών τώρα θα αποτρέψει περισσότερους θανάτους και βάσανα τους επόμενους μήνες.
Με αυξανόμενο τον αριθμό των παιδιών που κάνουν επικίνδυνα ταξίδια προς και δια μέσου της Ευρώπης, η συλλογική δράση με δίκαιη κατανομή της ευθύνης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απαραίτητη. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει τη δημιουργία μια σειράς άμεσων δικλείδων ασφαλείας για τα παιδιά και τις οικογένειές τους:
  • Ασφαλείς, φιλικές προς τα παιδιά εγκαταστάσεις υποδοχής, όταν καταφθάνουν τα παιδιά, με πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, ψυχοκοινωνική στήριξη, αναψυχή και εκπαίδευση.
  • Περισσότερες τοποθεσίες επανεγκατάστασης σε όλη την Ευρώπη και ανθρωπιστική βίζα για τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Η επεξεργασία των υποθέσεων ασύλου πρέπει να είναι έγκαιρη, και πάντα να δίδεται έμφαση στο βέλτιστο συμφέρον των παιδιών.
  • Μεγαλύτερη δέσμευση για την επανεγκατάσταση προσφύγων από χώρες σε σύγκρουση για να μειωθεί η πιθανότητα να καταφεύγουν οι πρόσφυγες σε μη ασφαλείς διαδρομές και σε δίκτυα παράνομης διακίνησης.
  • Βελτιωμένες επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην θάλασσα και στην ξηρά.
  • Επιτάχυνση των προγραμμάτων οικογενειακής επανένωσης για χωρισμένα και ασυνόδευτα παιδιά.
  • Επαρκή αριθμό καταρτισμένων ειδικών στην παιδική μέριμνα, για να φροντίζουν και να συμβουλεύουν παιδιά και οικογένειες.
Τέτοια φροντίδα κατοχυρώνεται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία προβλέπει την προστασία όλων των παιδιών – είτε μετακινούνται από τα σπίτια τους, στις θάλασσες, στην ξηρά ή στις ακτές χωρών προορισμού.
Η UNICEF καλεί τη διεθνή κοινότητα να αντιμετωπίσει τις βαθύτερες αιτίες αυτής της τεράστιας μετακίνησης απελπισμένων παιδιών, με πιο έντονες διπλωματικές προσπάθειες για τον τερματισμό των συγκρούσεων και να παρέχει την απαιτούμενη ανθρωπιστική και αναπτυξιακή βοήθεια στις χώρες προέλευσης.
Αναπαραγωγή από schooltime.gr

«Οικογένεια, ένας θεσμός σε κρίση»

«Οικογένεια, ένας θεσμός σε κρίση» του Άρη Ιωαννίδη
Η οικογένεια για κάθε Έλληνα αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα χώρο συμβίωσης κάποιων ανθρώπων που τους συνδέουν απλώς κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Αποτελεί ίσως μία από τις υπέρτατες αξίες για τις οποίες πολέμησε και θυσιάστηκε στο παρελθόν. Αποτελεί τη θεμέλιο λίθο πάνω στην οποία εδράζεται κάθε μορφή συγκροτημένης κοινωνίας. Αποτελεί την ίδια τη ζωή.
Η λέξη «οίκος» αποτέλεσε το α’ συνθετικό αναρίθμητων λέξεων, προορισμένων να καθορίσουν τη σχέση του ατόμου με αυτό που αποκαλούμε οικογένεια κι ευρύτερα πατρίδα. Γιατί αυτές οι δύο έννοιες στη συνείδηση του αρχαίου Έλληνα υπήρξαν αδιαίρετες κι ο αγώνας για την υπεράσπισή τους ήταν κοινός.
Σήμερα, όμως, η οικογένεια περνάει ένα είδος κρίσης. Βέβαια, τα ήθη στην ελληνική κοινωνία δεν έχουν χαλαρώσει –ακόμη –τόσο πολύ ώστε να μιλάμε για διάλυσή της. Το δέσιμο, όμως, που υπήρχε στο παρελθόν μεταξύ των μελών της θα λέγαμε ότι πλέον δεν είναι τόσο ισχυρό. Το σπίτι χαρακτηρίζεται από πολλούς –και χωρίς να έχουν άδικο –«κέντρο διερχομένων». Ένας χώρος σίτισης κι απλής συνάθροισης των μελών της οικογένειας, προκειμένου να εκπληρώσουν κάποιες βασικές τους ανάγκες, μεταξύ των οποίων κι ο ύπνος.
Οι γονείς, απορροφημένοι στις ποικίλες υποχρεώσεις τους και τους πολλούς και αλληλοσυγκρουόμενους ρόλους τους –ιδιαίτερα η γυναίκα –προσπαθούν, όσο τους είναι δυνατόν, να υποδύονται και το ρόλο του πατέρα και της μητέρας, όταν βέβαια μπορούν. Τα παιδιά από την άλλη, απορροφημένα κι αυτά στις μαθητικές τους υποχρεώσεις, αλλά κι αναλώνοντας ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας τους στην επαφή τους με την τεχνολογία – διαδίκτυο, Η/Υ, κινητό – σχηματίζουν ενδεχομένως μια εσφαλμένη εικόνα γι’ αυτό που αποκαλούμε οικογένεια. Το νόημα της εστίας έχει παντελώς χαθεί. Η συγκέντρωση γύρω από την τηλεόραση για την παρακολούθηση της σαββατιάτικης ταινίας αποτελεί πλέον ανάμνηση από ένα μακρινό παρελθόν. Τώρα πλέον κάθε μέλος έχει την προσωπική του τηλεόραση. Το μεσημεριανό τραπέζι – μια συνήθεια που ολοένα και φθίνει – αποτελεί πλέον πολυτέλεια. Τα ωράρια διαφέρουν. Μην ξεχνάμε και την εύκολη λύση των ταχυφαγείων, κοινώς “fast food”. H πνευματική ξεκούραση – ραστώνη του μεσημεριού, παρέδωσε τα σκήπτρα της σ’ ένα ανηλεές και ξέφρενο σερφάρισμα»» στο διαδίκτυο. Το χρώμα της Κυριακής δείχνει να έχει πλέον αλλάξει… Ο καθένας το δρόμο του…
Δεν ευθύνονται, όμως, παντελώς ούτε οι γονείς ούτε και τα ίδια τα παιδιά για την εικόνα που επιδεικνύει σήμερα η οικογένεια. Δυστυχώς, οι υποχρεώσεις είναι πολλές και οι απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας ακόμη περισσότερες. Όσον αφορά τα παιδιά το «σύστημα» τους ωθεί από πολύ νωρίς σ’ ένα αέναο κυνήγι ενός μακρινού ονείρου που ακούει στο όνομα Πανεπιστήμιο. Όλα δείχνουν να κινούνται στους ρυθμούς του. Η καθημερινότητα τους βρίθει πολλών μονότονων κι επαναλαμβανόμενων ενεργειών… Η ψυχαγωγία τους δείχνει κι αυτή τυποποιημένη. Το σπίτι – ο οίκος – φαντάζει ένας χώρος απλώς ξεκούρασης και διαλείμματος κι όχι δημιουργίας, έκφρασης και ουσιαστικής θαλπωρής.
Οι γονείς, εγκλωβισμένοι κι αυτοί σ’ ένα μηχανισμό παραγωγής και προσφοράς, δείχνουν να έχουν υπερβεί προ πολλού τα όρια τους και να ψάχνουν απεγνωσμένα νέες πηγές ενέργειας, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής. Κάποτε μάλιστα συνειδητοποιούν το χάσμα που έχει διαμορφωθεί μεταξύ των ιδίων και των παιδιών τους και προσπαθούν να το γεφυρώσουν με δώρα και κάθε είδους υλικές προσφορές… Αυτό που πραγματικά όμως λείπει από τα παιδιά και την ίδια την οικογένεια δεν είναι τόσο απλό. Αυτό που πραγματικά λείπει είναι ο χρόνος… Ο χρόνος για εκδήλωση όλων αυτών των αληθινών κι ανιδιοτελών συναισθημάτων, που μόνο η οικογένεια έχει τη δυνατότητα να θρέψει και να καλλιεργήσει στα μέλη της…
Του Άρη Ιωαννίδη

Νόαμ Τσόμσκι: Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Νόαμ Τσόμσκι: Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης
Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.
1. Η τεχνική της διασκέδασης
Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών….
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.
Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.
2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.
3. Η τεχνική της υποβάθμισης
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ” αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.
4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.
5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.
Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…
7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία
Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα
Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.
9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!
10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους
Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ” όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ” όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.
Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. Για όποιον θέλει περισσότερη αφύπνιση ας διαβάσει «την αλληγορία του σπηλαίου» από την Πολιτεία του Πλάτωνα και θα ξημερώσει ένας καινούριος κόσμος.
*Αναπαραγωγή από την ιστοσελίδα enallaktikos

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Ανθρώπινα Δικαιώματα: Ένα ακόμη κείμενο. Διαχρονικό ή Παρωχημένο;

Παρά την αναντίρρητη πρόοδο που συντελέστηκε τα τελευταία 150 χρόνια, ένα παράδοξο ερώτημα παραμένει και μας βασανίζει: βελτιωνόμαστε ή χειροτερεύουμε ως σύνολο, ως ανθρωπότητα, στον τομέα της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, των πολιτικών δικαιωμάτων, των οικονομικών δικαιωμάτων, των κοινωνικών δικαιωμάτων;
Ένας άνθρωπος με αισιόδοξη προδιάθεση, όπως ο σημερινός ομιλητής σας, θα απαντήσει οπωσδήποτε καταφατικά στο ερώτημα. Σαφώς βελτιώθηκε στο σύνολο του τελευταίου αιώνα. Σκεφθείτε τα τεράστια άλματα της ανθρωπότητας στην εξασφάλιση των πολιτικών δικαιωμάτων: Η οριστική κατάργηση του θεσμού της δουλείας στο τελευταίο τρίτο του 19ου αιώνα, η αποσύνθεση πολυεθνικών αυτοκρατοριών, όπως η Οθωμανική, η Αυστρο-ουγγρική και η Βρετανική. Ύστερα από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, η ραγδαία αποαποικιοποίηση που χάρισε το δικαίωμα της εθνικής και  πολιτικής αυτοδιάθεσης σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ψυχές που κατοικούν κυρίως στον λεγόμενο Τρίτο κόσμο.
Και φυσικά, ο αγώνας για την εξασφάλιση ανθρώπινων δικαιωμάτων και ευκαιριών συνεχίσθηκε και εξακολουθεί ως τις μέρες μας. Στις ΗΠΑ, στη δεκαετία του '60, κάτω από τη φωτισμένη ηγεσία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, συντελείται μια κυριολεκτικά ειρηνική επανάσταση στο όνομα της εξασφάλισης ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών για τον μαύρο πληθυσμό.
Ο αγώνας διευρύνεται παράλληλα και αποτελεσματικά  - ιδίως στο βόρειο τμήμα του πλανήτη μας - στους τομείς της προστασίας των δικαιωμάτων της γυναίκας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Τα αιτήματά τους προβάλλονται από εύρωστες και μαζικά κινητοποιημένες φεμινιστικές και οικολογικές οργανώσεις αντίστοιχα. 
Χωρίς δουλεία, χωρίς αποικιοκρατία, με σταδιακά μειωμένες προκαταλήψεις έναντι των γυναικών, των ανηλίκων και υπερηλίκων, με μια εμφανιζόμενη υποχώρηση του αυταρχισμού  (των πραιτωριανών καθεστώτων) στη Νότια Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και στην Ανατολική Ασία, μπορούμε  με συγκρατημένη αισιοδοξία να ισχυριστούμε ότι έχει ανοίξει οριστικά ο δρόμος για καλύτερες μέρες για τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της γης μας.
Δυστυχώς όμως υπάρχει και η δυνατότητα ενός απαισιόδοξου απολογισμού, μιας απαισιόδοξης απάντησης στο ερώτημα αν βελτιωνόμαστε ή χειροτερεύουμε στο θέμα της Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γιατί δίπλα στα άλματα  προόδου που απαριθμήσαμε, μπορούμε να επισημάνουμε και σοβαρά δείγματα παρακμής που συσσωρεύουν τεράστιους κινδύνους για την επιβίωση του ανθρώπινου γένους στον πλανήτη μας.
Ο πόλεμος, εμφύλιος και διακρατικός, υπήρξε ένας μόνιμος σύντροφος της ανθρωπότητας από την αρχή της καταγεγραμμένης μας ιστορίας. Την 6η Αυγούστου 1945, όμως, τη μέρα της τρομοκρατικής πυρηνικής έκρηξης στη Χιροσίμα, ο πόλεμος πήρε μια καινούργια και ολότελα εφιαλτική διάσταση. Η επιστημονική διάνοια του ανθρώπου κατόρθωσε να αυξήσει την καταστροφικότητα των πυρηνικών όπλων σε καταλυτικά επίπεδα. Όταν η καταστροφική ικανότητα των όπλων γίνεται τόσο γιγαντιαία, ώστε ο πόλεμος να οδηγεί στην αμοιβαία και ολοκληρωτική εξολόθρευση των εμπόλεμων πληθυσμών, τότε παύει ο πόλεμος να διατηρεί ακόμη τα ίχνη της λογικής του ως "προέκταση της πολιτικής" με την έννοια που δίνει ο Κλαούζεβιτς.
Έτσι φθάσαμε σε μια επικίνδυνη καμπή, όπου διαβάζουμε σοβαρές και καλά τεκμηριωμένες επιστημονικές μελέτες να προβλέπουν την έκρηξη ενός πυρηνικού πολέμου από λάθος ή από ατύχημα ή από υπολογισμό κάποιου παρανοϊκού και φανατικού ηγέτη. Εκτός αν, στο μεταξύ, δημιουργηθούν κατάλληλοι και αποτελεσματικοί διεθνείς θεσμοί για τον έλεγχο των πυρηνικών εξοπλισμών και τη σταδιακή μείωσή τους. Πραγματικά έχουμε φθάσει στην ώρα μηδέν και διαθέτουμε ελάχιστα περιθώρια χρόνου.
Είναι φανερό πως ήλθε ο καιρός να παύσουμε να στηρίζουμε την ασφάλεια της ανθρωπότητας σε ατελείς "θεσμούς", όπως η "ισορροπία ισχύος", η "αμοιβαία αποτροπή", ο "περιορισμένος πυρηνικός πόλεμος" και η διαχείριση των ενδοκρατικών και διακρατικών συγκρούσεων από ένα τροχοπεδημένο (δυστυχώς) από το βέτο των μεγάλων δυνάμεων Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών.
Αλλά ας περάσουμε τώρα κάπως σύντομα στη δεύτερη πρόκληση ( ή μάστιγα) που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Οι Κασσάνδρες της μελλοντολογίας μας υπενθυμίζουν ότι αν γλιτώσουμε την άμεση και ολική καταστροφή του πυρηνικού πολέμου, και εφόσον συνεχιστούν οι σημερινοί ρυθμοί βιομηχανικής παραγωγής, ατμοσφαιρικής και θαλάσσιας ρύπανσης, ενεργειακής κατανάλωσης, πληθυσμιακής αύξησης και διεθνούς αποσυντονισμού, θα καταστραφούμε σταδιακά αλλά σίγουρα μέχρι το έτος 2030.
Στη λεγόμενη μεταβιομηχανική εποχή αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε μια μεγάλη αλήθεια. Η ακατάσχετη ανάπτυξη και η αύξηση της παραγωγής και κατανάλωσης συνδέονται με ορισμένα αρνητικά και επικίνδυνα υποπροϊόντα που απειλούν τις φυσικές ισορροπίες του οικοσυστήματός μας. Πλησιάζουμε σταθερά τη στιγμή που ο αέρας θα γίνει ακατάλληλος για να εισπνέεται και το νερό ακατάλληλο να πίνεται. Τη στιγμή που οι πετρελαιοκηλίδες και τα τοξικά χημικά απόβλητα θα μετατρέψουν λίμνες, ποτάμια και ακρογιαλιές σε τεράστιους και μολυσμένους βόθρους.
Θ. Κουλουμπής
Διαβάστε επίσης:
Για τον υποσιτισμό και άλλα προβλήματα




Ερωτήσεις
Να γράψετε την περίληψη του κειμένου
Με ποιους τρόπους αναπτύσσεται η δεύτερη και η έκτη παράγραφος
Στο κείμενο κυριαρχεί το α΄πληθυντικό πρόσωπο. Ποια χαρακτηριστικά προσδίδει στο ύφος του κειμένου;
Να σχηματίσετε μια πρόταση με καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις : διευρύνεται, συντελείται, εύρωστες, απολογισμού, επιτεύγματα.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα "...έχει ανοίξει οριστικά ο δρόμος για καλύτερες μέρες για τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της γης μας". Να αναπτύξετε την άποψή σας με σύγχρονα παραδείγματα είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με αυτήν.
Σε μια συζήτηση στην τάξη να παρουσιάσετε τα φαινόμενα καταστρατήγησης  των δικαιωμάτων του ανθρώπου τόσο στον υπανάπτυκτο κόσμο όσο και στον ανεπτυγμένο. Με έμφαση στους διακρατικούς οργανισμούς να διατυπώσετε τις απόψεις σας για την αδυναμία τους να επιλύσουν ή και να προλάβουν τα γιγαντιαία προβλήματα που συσσωρεύονται. Ποιες πιστεύετε ως εφικτές λύσεις για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας των Διεθνών Οργανισμών και τη συμβολή των λαών στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

Η Ευρώπη αποτυγχάνει οικτρά στην ανακύκλωση ηλεκτρονικών συσκευών

Η Ευρώπη αποτυγχάνει οικτρά στην ανακύκλωση ηλεκτρονικών συσκευών

Όσλο
Μόνο το ένα τρίτο από τα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά σκουπίδια στην Ευρώπη ανακυκλώνεται σύμφωνα με τους κανονισμούς, ενώ τεράστιοι αριθμοί ψυγείων, κινητών και άλλων συσκευών διακινούνται παράνομα ή καταλήγουν σε χωματερές, διαπιστώνει έκθεση του ΟΗΕ και της Interpol.

Μόνο η Σουηδία και η Νορβηγία πλησιάζουν τον ευρωπαϊκό στόχο για συλλογή και ανακύκλωση του 85% των ηλεκτρονικών σκουπιδιών, ενώ η Ρουμανία, η Ισπανία και η Κύπρος βρίσκονται στον πάτο της λίστας με λιγότερο από 20%. Η Ελλάδα βρίσκεται σε λίγο καλύτερη θέση με ποσοστό περίπου 22%.

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία απαιτεί την ανακύκλωση των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών προκειμένου να αποτραπεί η διαρροή επικίνδυνων υλικών όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος, αλλά και να ανακτηθούν πολύτιμα μέταλλα όπως ο χρυσός και ο άργυρος.

Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, διαπιστώνει η έκθεση, μόνο το 35% από τους 9,5 εκατομμύρια τόνους ηλεκτρονικών αποβλήτων ανακυκλώθηκε νόμιμα το 2012. Ακόμα 1,3 εκατομμύρια τόνοι εξήχθησαν από την ΕΕ και το υπόλοιπο είτε ανακυκλώθηκε παράνομα είτε κατέληξε στα σκουπίδια.

Η έκθεση δείχνει επίσης να διαψεύδει τις αναφορές για παράνομες εξαγωγές παλιών συσκευών σε αφρικανικές χώρες όπως η Νιγηρία και η Γκάνα. «Το μεγαλύτερο μέρος του παράνομου εμπορίου συμβαίνει στη διπλανή πόρτα και όχι στην Αφρική» επισημαίνει στο Reuters ο Τζάκο Χούισμαν του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών, μέλος της συντακτικής ομάδας.

«Υπάρχουν πολλές κλοπές και ρακοσυλλέκτες [...] και ένα σημαντικό μέρος καταλήγει στους κάδους σκουπιδιών» συνεχίζει.

Τα πεταμένα ψυγεία, για παράδειγμα, είναι πολύτιμα κυρίως για τον χαλκό που περιέχει ο συμπιεστής. Οι ρακοσυλλέκτες συχνά παίρνουν μόνο το συμπιεστή και πετούν το υπόλοιπο.

Η κλοπή πολύτιμων εξαρτημάτων στερεί από τις νόμιμες εταιρείες ανακύκλωσης έσοδα 0,8 έως 1,7 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, υπολογίζουν οι ερευνητές.

Παρόλο που οι νόμοι είναι αυστηροί σε πολλές χώρες, οι παραβάτες σπάνια διώκονται, επισημαίνουν.

Τα μέτρα που προτείνουν οι συντάκτες της έκθεσης περιλαμβάνουν την καλύτερη συνεργασία ανάμεσα στις αστυνομικές αρχές των χωρών-μελών, η ευαισθητοποίηση των πολιτών και η απαγόρευση των συναλλαγών με μετρητά στο εμπόριο σκραπ (ανακυκλωμένων μετάλλων).

Ένα άλλο πρόβλημα είναι η αδυναμία εξεύρεσης ειδικών κάδων ανακύκλωσης. Όπως επισημαίνει ο Πάσκαλ Λίροϊ, γενικός γραμματέας του Waste of Electrical and Electronic Equipment Forum που συμμετείχε στην έρευνα, «οι καταναλωτές δεν γνωρίζουν πού να τους βρουν».

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης