Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Λίγες σκέψεις για την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εταίρων προς την Ελλάδα

Σε μια ψύχραιμη συζήτηση για το είδος της Ένωσης  των ευρωπαϊκών χωρών θα χρειαζόταν να ανατρέξουμε στις ιδρυτικές αρχές του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ιδέας.
Πολύ γρήγορα θα διαπιστώναμε τις εξωραϊσμένες θεωρίες δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης που επαγγελλόταν από την ίδρυσή του και κατά τη συνεχή του εξέλιξη αυτός ο ευρωπαϊκός Παράδεισος .
Τις αρχές της αλληλεγγύης,της συνεργασίας και της συνυπευθυνότητας μεταξύ των εταίρων λέγεται ότι τις καταστρατήγησε η Ελλάδα, καθώς επί σειρά ετών αποδεχόταν ευρωπαϊκά κονδύλια , τα διασπάθιζε και τώρα ( από το 2010-15) δεν αποδίδει πίσω τα οφειλόμενα.
Εύλογη η κατηγορία, αλλά ας μας επιτραπούν, φίλοι εταίροι Ευρωπαίοι, μερικές απλοϊκές ερωτήσεις:
Ερώτημα 1ο : Η εισροή των ευρωπαϊκών κεφαλαίων στην Ελλάδα γινόταν με τη σύμφωνη γνώμη των Ευρωπαίων ηγετών;
Ερώτημα 2ο :Γινόταν έλεγχος από τους Ευρωπαίους εταίρους για την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων που εισέρρεαν στην Ελλάδα;

Στο 1ο ερώτημα η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι καταφατική. Ασφαλώς και γνώριζαν και στο πλαίσιο μάλιστα της ευαγγελιζόμενης οικονομικής σύγκλισης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών - μελών, οι φίλοι Ευρωπαίοι όχι μόνο γνώριζαν τα οικονομικά μεγέθη αλλά και ενίσχυαν ιδιαίτερα με επιδοτήσεις την παραγωγική οικονομία της Ελλάδας (sic). Για παράδειγμα, οι Έλληνες αγρότες έπαιρναν ευρωπαϊκά χρήματα με τη μορφή των επιδοτήσεων, για να ξεριζώνουν τα αμπέλια τους, τα ελαιόδεντρά τους, για να θάβουν τα πορτοκάλια ή  τα λεμόνια τους - και βέβαια με την ελεύθερη βούλησή τους πάντα . Αλίμονο ! Μπροστά στην ευρωπαϊκή απλοχεριά, ας μην είμαστε άδικοι.... ;Όχι μόνο λοιπόν γνώριζαν αλλά και μεθόδευαν συστηματικά τον εκφυλισμό της αγροτικής οικονομίας και τον μετασχηματισμό του Έλληνα αγρότη σε  παροπλισμένο στα καφενεία - και όχι χάριν των σύγχρονων μεθόδων άρδευσης- παθητικό και χειραγωγημένο από τους φιλευρωπαϊστές κομματάρχες του.
Επέκταση του σχεδίου - πρόσφατη απόδειξη - η μετατροπή των αγροτικών εκτάσεων με παραγωγικές δυνατότητες σε φωτοβολταϊκά πάρκα αντί ...επιδοτούμενων δανείων !!!
Με την ίδια βοηθητική πολιτική οι αλληλέγγυοι Ευρωπαίοι εταίροι  έδωσαν επιδοτήσεις για την κτηνοτροφία  και την αλιεία της Ελλάδας, και ειδικότερα η φίλτατη Γερμανία εισήγαγε ηλιακή ενέργεια με ειδικούς αγωγούς από την έρημο της Σαχάρα , αλλά όχι από την Ελλάδα, κυρίως διαπνεόμενη από διάθεση καλής συνεργασίας.

Αναφορικά με το 2ο ερώτημα, θα ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μία ολόκληρη ένωση κρατών δεν κρατούσε καλούς λογαριασμούς στα έσοδα - έξοδα και άφηνε τους Έλληνες ανεξέλεγκτους στη διαχείριση των δικών της χρημάτων. Αν ωστόσο πιστέψουμε αυτό που καταλογίζουν στις σύγχρονες με την οικονομική διασπάθιση ελληνικές κυβερνήσεις, ότι δηλαδή παρέθεταν ψευδή στοιχεία της οικονομικής αναπτυξιακής πορείας στην Ελλάδα, τότε γιατί δεν κατήγγειλαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις που διαασπάθιζαν τα χρήματα και εξαπατούσαν τους Ευρωπαίους εταίρους αλλά οδήγησαν με τη συναίνεση κυρίως των ίδιων κυβερνήσεων στην τιμωρία του ελληνικού λαού δια της επιβολής μέτρων αποπληρωμής του χρέους;
Δεν ήθελαν λοιπόν να τιμωρήσουν τους συνενόχους τους - που δεν ήταν άλλοι από τους Έλληνες ηγέτες - αλλά τον ελληνικό λαό που όπως φαίνεται ζούσε πιο ευχάριστα από τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς και κατά τη δική τους αντίληψη δικαίου διέπραττε ύβριν
 Αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί. Και τιμωρήθηκε με την πρόσφατη διεκτραγωδούμενη πολιτική διαπραγμάτευση, που δεν θα τελείωνε παρά μόνο με την κεφαλή επί πίνακι των Ελλήνων, που τόλμησαν  να κάνουν δημοψήφισμα και να πουν και ΟΧΙ. στην ευρωπαϊκή λιτότητα!!!
Με τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς...

Ταπείνωση της Ελλάδας. Αλλά γιατί;

Το Der Spiegel αποκάλεσε «φρικαλεότητες» τους όρους που οι δανειστές επέβαλλαν στην Ελλάδα, προκειμένου να της χορηγήσουν (κι άλλα) δάνεια.  Από το Podemos, έγινε λόγος για μετατροπή της Ελλάδας σε «οικονομικό προτεκτοράτο της ΕΕ». Στη Σουηδία που ζω, οι αναλυτές κάνουν λόγο για μια από τις σκληρότερες τιμωρίες που επιβάλλει η ΕΕ, σε μέλος της. Για «κανονική τρομοκρατία» έγραψε την προηγούμενη εβδομάδα, γνωστός αναλυτής στην συντηρητική εφημερίδα Svenska Dagbladet, χωρίς καν τη χθεσινή συμφωνία. Ο Βαρουφάκης έκανε λόγο σήμερα, για «νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών».
Παντού στον κόσμο, υπάρχει η αίσθηση ότι η Ελλάδα, δεν υποχρεώθηκε απλά να υπογράψει μια σκληρή συμφωνία. Είναι πια κοινό μυστικό και πανθομολογούμενο, ότι η χώρα ουσιαστικά ταπεινώθηκε με κάθε επισημότητα, από τους λεγόμενος φίλους της. Ουδέποτε στη νεότερη ιστορία της Ευρώπης, εν καιρό ειρήνης, μια χώρα υποχρεώθηκε σε τέτοια ταπεινωτική τιμωρία. Αν εξαιρέσει κανείς τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, που σκοπό είχε να τιμωρήσει σκληρά για ο,τι έκανε αλλά και να αποτρέψει τη Γερμανία να γίνει το «θηρίο» που τελικά έγινε, δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα, τόσο σκληρής τιμωρίας. Ούτε καν στη Γερμανία μετά τον Χίτλερ, αν σκεφτούμε πως μόλις οκτώ χρόνια μετά τη συντριβή του ναζισμού, η Ευρώπη διέγραφε το μισό της χρέος. Ακόμα και σε χώρες που αιματοκύλισαν κυριολεκτικά άλλες χώρες και προκάλεσαν Γενοκτονίες- μόλις προχθές συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τη Σρεμπρένιτσα- τέτοιοι σκληροί οικονομικοί όροι, δεν επιβλήθηκαν.
Υπάρχει εύλογα ένα ερώτημα: Γιατί άραγε η Ευρώπη, αποφάσισε να κάνει την Ελλάδα το οικονομικό Κόσοβο του 21 αιώνα; Γιατί αποφάσισε, να αντικαταστήσει τους κυανόκρανους του KFOR που επιτηρούν την εύθραυστη ειρήνη στο Κόσοβο, με τους εκπροσώπους των Θεσμών στην Αθήνα; Οι οποίοι, όπως οι εκπρόσωποι του KFOR στο Κόσοβο, δίνουν ουσιαστικά εντολές στη κυβέρνηση, πώς θα κυβερνά και πώς θα λειτουργεί το κράτος, και αυτοί, θα μπαίνουν στα υπουργεία και θα ελέγχουν αυστηρά και με κάθε λεπτομέρεια, οποιοδήποτε νομοσχέδιο ετοιμαστεί προς ψήφιση.
Ποιον πόλεμο έκανε η Ελλάδα και το έχασε; Σε ποιους επιτέθηκε; Τι πληρώνουν οι Έλληνες και πρέπει να ταπεινωθούν τόσο βάναυσα; Τα ερωτήματα, αυτά και πολλά περισσότερα, παραμένουν και αναμένουν απάντηση. Αναμένουν απάντηση από μια Ευρώπη που, ας μην γελιόμαστε, στην περίπτωση της Ελλάδας, φέρθηκε ακριβώς όπως θα φερόταν σε ένα ιμπεριαλιστικό κράτος, που επιτέθηκε αναίτια σε ένα μέλος της συμμαχίας. Όχι. Αυτή, δεν μπορεί να είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης. Και δεν μπορεί να είναι διότι δεν μπορεί με κανένα τρόπο, η ταπείνωση να «βαφτιστεί» αλληλεγγύη. Και η Ελλάδα, όσο και να το κρύψουμε, ταπεινώθηκε.
Του Niko Ago
Πηγή : altsantiri.gr