Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Εθελοντισμός, Νέοι , Ψυχαγωγία,Κοινωνική Προσφορά


Γνωρίστε τον κόσμο με δωρεάν ή πάμφθηνες διακοπές με ΜΚΟ.

  
Διακοπές και εθελοντισμός, αλλά και όχι μόνο. Καινούργιες εμπειρίες και διακοπές δωρεάν για νέους ή με κόστος που δεν θα το πιστεύετε μέσα από προγράμματα  Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας και διεθνώς. Ανακαλύψτε φοιτητικές και εθελοντικές ΜΚΟ. Επιλέξτε ανάλογα με τα…γούστα σας γνωρίστε πολιτισμούς και ταξιδέψτε στον κόσμο μέσα από τις πιο δημοφιλής ΜΚΟ! 


  • Η ANCE (Δίκτυο Εμπειρογνωμόνων Αθήνας) δραστηριοποιείται για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης και την υποστήριξη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις αναπτυσσόμενες χώρες. Συνεργάζεται με διάφορους φορείς όπως για την καταπολέμηση κάθε μορφής ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού και την ενίσχυση πληθυσμών που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές και πολέμους. Με άξονα εθελοντικά προγράμματα -όπως το «Εκπαίδευση για όλους»- δίνει τη δυνατότητα σε νέους ηλικίας 18 έως 30 ετών να συμμετέχουν σε δράσεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, καλύπτοντας τα βασικά τους έξοδα για τη μετάβαση, τη διαμονή και τη διατροφή.
       


  • Η ΕΛΙΞ καλλιεργεί την εθελοντική συνείδηση και προσφορά. Κύρια δραστηριότητά της είναι η διοργάνωση διεθνών προγραμμάτων εθελοντικής εργασίας και οι ανταλλαγές νέων που υλοποιούνται σε πάνω από 50 προορισμούς ανά τον κόσμο σε συνεργασία με τα μέλη του παγκόσμιου δικτύου “Alliance network of voluntary serviceorganizations”. Τα προγράμματα εθελοντικής εργασίας (workcamps) γίνονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό και αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος, στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και στην κοινωνική προσφορά.  Οι εθελοντές συμμετέχουν σε δραστηριότητες όπως προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, εργασίες σε παραδοσιακά κτίσματα,  απασχόληση παιδιών σε ιδρύματα, στήριξη ατόμων με αναπηρία.  

  • AEGEE, η πανευρωπαϊκή φοιτητική ΜΚΟ με την δημοφιλή δράση της «θερινά πανεπιστήμια» που δεν αφορά μαθήματα ή εθελοντική εργασία αλλά μόνο ταξίδι και βόλτες στο πλαίσιο σύσφιξης των νέων της Γηραιάς Ηπείρου. Πρόκειται για μια ευκαιρία πολυήμερων διακοπών νέων από 18 έως 30 ετών σε όλη την Ευρώπη από Ιούνιο και έως Σεπτέμβριο με το κόστος συμμετοχής 200 ευρώ για δύο εβδομάδες το οποίο περιλαμβάνει μετακινήσεις, διαμονή και διατροφή.

 Πληροφορίες: www.ance-hellas.org , 210-8215343. 
Πηγή: http://www.doreandiakopes.com/

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ


Σε τι διαφέρει η φιλανθρωπία όπως την εννοούσαμε στις αρχές του αιώνα από τον ανθρωπισμό όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα; Είναι ένας προβληματισμός που ουσιαστικά διαφοροποιεί την ανθρωπιστική δράση όπως την έχουμε βιώσει μέχρι σήμερα στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα από τη λογική του ‘Συνεισφέρω κινούμενος από οίκτο και ελεημοσύνη’. Η ανθρωπιστική δράση σε κάνει συμμέτοχο στην κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων και αλληλέγγυο στο πρόβλημα.

Οι εθελοντικές οργανώσεις , η εθελοντική κοινωνική πρόνοια και ο εθελοντισμός, γενικότερα, αποτελούν απόρροια των σύγχρονων συστημάτων κοινωνικής πολιτικής, αλλά και της ανάγκης της άμεσης εξυπηρέτησης και βοήθειας του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Οι εθελοντικές οργανώσεις προσδιορίζονται από την ύπαρξη οργανωτικής  δομής , την προσφορά  βοήθειας (ιατρικής, κοινωνικής ή άλλης) και αυτοβοήθειας χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Εξειδικευμένα στελέχη ασκούν υπηρεσίες με στόχο τόσο την κοινωνική δράση όσο και την παροχή βοήθειας σε τομείς όπου η κρατική κοινωνική πολιτική αδρανεί ή δεν μπορεί. Αυτές οι προϋποθέσεις προσδίδουν στις εθελοντικές οργανώσεις ένα δημόσιο χαρακτήρα, αλλά δεν ταυτίζονται με κρατικούς φορείς ή Νομικά πρόσωπα Δημοσίου
Δικαίου, και διαφοροποιούνται από την ιδιωτική φιλανθρωπία ή τα ιδρύματα φιλανθρωπίας.
Μερικές βασικές διαφορές των σύγχρονων ανθρωπιστικών οργανώσεων με τα παραδοσιακά σχήματα φιλανθρωπικών παρεμβάσεων και κινήσεων εστιάζονται στα εξής  σημεία:
  1. Στη διαφάνεια τόσο των αποφάσεων για τη διενέργεια προγραμμάτων όσο και, πολύ περισσότερο , των χρηματοδοτήσεων ( θεσμικών και ιδιωτικών).
  2. Στις δεσμεύσεις που παίρνουν ( ή τουλάχιστον, θα πρέπει να παίρνουν ) οι Ανθρωπιστικές οργανώσεις στην ανεξάρτητη δράση.
Οι σύγχρονες τάσεις  και οι αρχές της κοινωνικής πολιτικής που επιδιώκουν συνύπαρξη και αλληλοσυμπλήρωση των προγραμμάτων πρόνοιας, ατομική και συλλογική ευθύνη και δράση, είναι επόμενο να δημιουργούν πρόσθετες και επαυξημένες ευθύνες για τις εθελοντικές οργανώσεις. Ιδιαίτερα με την παγκοσμιοποίηση των προβλημάτων , την κατάργηση των συνόρων, την οικουμενική διάσταση των προβλημάτων και αναγκών , την ταχύτητα των αλλαγών και τις τεχνολογικές εξελίξεις που επιβάλλουν την αφύπνιση και ευαισθητοποίηση των οργανώσεων αρωγής , οι Εθελοντικές / ανθρωπιστικές οργανώσεις χρειάζεται πλέον :
  • Να πάρουν ενεργό θέση στη μελέτη, ανίχνευση και διερεύνηση των προβλημάτων που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία, να επισημάνουν τρόπους αντιμετώπισής τους και να επιδιώξουν ανάπτυξη ανάλογης πολιτικής.
  • Να οργανωθούν με εξειδικευμένο προσωπικό και τεχνολογικά μέσα.
  • Να επιδιώξουν την εμπλοκή των βοηθούμενων στις οργανώσεις και να μεριμνήσουν για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους.
  • Να οργανωθούν και να συντονιστούν μεταξύ τους αλλά και με τις κρατικές υπηρεσίες.
  • Να ενθαρρύνουν την κοινωνική συμμετοχή των πολιτών όλων των ηλικιών με εθελοντική προσφορά και εργασία σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα δράσης . Συστηματική δηλαδή και μεθοδευμένη διάδοση και ανάπτυξη του εθελοντισμού.
  • Να εφευρίσκουν πρωτοποριακές μεθόδους, ώστε να ενημερώνουν όχι μόνο τους ενήλικους και τους νέους. Γιατί με τη δραστηριοποίηση και την εμπλοκή των νέων στον εθελοντισμό καλλιεργείται η κοινωνική αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, αλλά και υιοθετούνται υγιέστερες στάσεις προς τη ζωή και τις διάφορες φάσεις της.
Η αποτελεσματικότητα δεν είναι βέβαια ποτέ εξασφαλισμένη εκ των προτέρων. Αποτελεί όμως υποχρεωτική πρόθεση, η οποία πρέπει να εμφανίζεται στον προγραμματισμό κάθε αποστολής. Το στοιχείο αυτό διαφοροποιεί την πρακτική πολλών μη κυβερνητικών οργανώσεων σύμφωνα με την οποία «οι ανάγκες είναι τόσο μεγάλες που ό,τι και να κάνεις καλό είναι» καθώς και με το συμπληρωματικό «ό,τι και να κάνεις τίποτα δεν αλλάζει».
Οι εθελοντικές οργανώσεις πρέπει να στηρίζονται –οικονομικά –κυρίως σε ιδιωτικούς πόρους ( συνδρομητές, εταιρείες ή ιδιώτες στη χώρα δράσης) οι οποίοι άλλωστε παρέχουν και τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης σε επείγοντα. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η αποφυγή οποιασδήποτε μορφής εξάρτησης και κατ΄επέκταση διαφυλάσσεται η ανεξαρτησία από κάθε μορφή πολιτικής οικονομικής θρησκευτικής ή άλλου είδους εξουσίας.
Τέλος , να τονίσουμε πως πέρα από αυτές τις διαφοροποιήσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων βασική προϋπόθεση είναι η διασφάλιση του εθελοντικού χαρακτήρα στη δομή και τη δράση τους, ώστε να διατηρείται ζωντανή η σχέση τους με την κοινωνία και να προάγονται η συνεργασία και η αλληλεγγύη με βάση ανθρωπιστικά κριτήρια . Σε μια τέτοια περίπτωση, θα μπορέσουν να αναπτυχθούν σχέσεις αμοιβαιότητας μεταξύ των οργανώσεων και της κοινωνίας από την οποία πηγάζουν με απώτερο σκοπό την ανάδειξη των ευγενέστερων και υγιών στοιχείων της.

Θανάσης Παπαμίχος, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΑΦΙΕΡΩΜΑ,  (διασκευασμένο)

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Α . Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 90-110 λέξεις. 
Β1. Κύρια πρόθεση του συντάκτη του κειμένου είναι να διαφωτίσει ή να πείσει το κοινό στο οποίο απευθύνεται; Τεκμηριώστε την απάντησή σας.
Β2. Ποιο σκοπό εξυπηρετεί η χρήση β ενικού προσώπου στην 1η και 7η παράγραφο. 
Β3. Η εθελοντική δράση αποβλέπει στην παροχή βοήθειας σε τομείς όπου η κρατική κοινωνική  πολιτική αδρανεί ή δεν μπορεί. Να αναπτύξετε με παραδείγματα αυτήν την άποψη σε μια παράγραφο 8-10 γραμμών. 
Β4. Να γράψετε από ένα συνώνυμο και ένα αντώνυμο για τις παρακάτω λέξεις :
Απόρροια , κερδοσκοπικό, οικουμενική, αμοιβαιότητα. 

Γ. Να γράψετε τις απόψεις σας για τον εθελοντισμό ως στάση στην ελληνική κοινωνία,  τις προϋποθέσεις ενίσχυσής του από τους νέους , τις  ατομικές και συλλογικές αξίες που καλλιεργεί .

Κορνήλιος Καστοριάδης, Ο πολέμιος της ευτελούς επικοινωνίας

 
Πολύ καλά κάνουμε όλοι μας και συχνά πυκνά ψέγουμε την παρακμιακή δημοσιογραφία επισημαίνοντας τις πράγματι τεράστιες διαστάσεις που έχει προσλάβει το τελευταίο διάστημα. Η κριτική, όμως, όλες οι κριτικές, πρέπει κάπου να καταλήγουν: ανάλυση χωρίς συμπεράσματα, χωρίς ένα κάποιο επιχειρησιακό σκέλος το οποίο να διεκδικεί δεσμευτικότητα, είναι ανάλυση κολοβή. Επιπλέον –και αυτό είναι το χειρότερο- η συνεχής αλλά μετέωρη διεκτραγώδηση ενός φαινομένου, σταδιακά αλλά αδήριτα, αυτοεκπίπτει από κριτική σε γκρίνια. Αντί να εμπνέει αντιδράσεις καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα, καταλήγει να μας εξοικειώνει με αυτά, προσδίδοντάς τους μάλιστα και μιαν επίφαση κανονικότητας (υπαινισσόμενη ότι αφού η παρακμή είναι πανταχού παρούσα, ίσως να είναι και αναπόφευκτη). Ενώ η πραγματική κριτική προετοιμάζει λύσεις, η γκρίνια αποτελεί μέρος του προβλήματος – ένας ενισχυτικός συντελεστής του παρακμιακού κύκλου.

Η άνοδος της ασημαντότητας…

Η κατίσχυση της μιντιακής (κυρίως τηλεοπτικής) ευτέλειας έχει βαθιές και ποικίλες καταβολές. Σε ένα από τα τελευταία έργα του με τον χαρακτηριστικό τίτλο Η άνοδος της ασημαντότητας (Peris, Seuil 1996 Αθήνα, Ύψιλον, 2000), ο Κορνήλιος Καστοριάδης (η πνευματική κληρονομιά του οποίου τιμήθηκε σε εκδήλωση που έγινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο την περασμένη Τρίτη) υποστήριξε ότι αυτό το οποίο κυρίως χαρακτηρίζει τα ΜΜΕ είναι η προβολή του ευτελούς συνδυαστικά με τον ευτελισμό του σοβαρού. Οι επιπτώσεις είναι πολλαπλές και αλληλένδετες: πλήττεται η αισθητική μας, υπονομεύονται οι αναλυτικές μας κατηγορίες, σχετικοποιούνται τα ηθικά μας πρότυπα. Για τον Καστοριάδη, όμως, η πιο σοβαρή επίπτωση συνίσταται στη συνδυασμένη υπονόμευση της κριτικής δυνατότητας των ανθρώπων: στην πρόκληση μιας γενικευμένης κρίσης της κριτικής. Εύγλωττο παράδειγμα αποτελούν τα πρόσφατα σκάνδαλα.


 Η πρόσληψή τους μέσα από ένα κραυγαλέα σκανδαλοθηρικό πρίσμα όχι μόνο στην διαλεύκανσή τους δεν βοήθησε, αλλά – το ακριβώς αντίθετο- διαμόρφωσε τους όρους για τη σταδιακή τους απάλειψη από τη δημόσια σφαίρα. Την ώρα που τα ΜΜΕ κερδοσκοπούσαν ψαρεύοντας στα θολά νερά, οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί κατάφερναν να μεταθέσουν (αν όχι να αποσείσουν) τις ευθύνες τους. Η διελκυστίνδα ωστόσο μεταξύ σκανδαλοθηρίας και κουκουλώματος δεν πρέπει διόλου να εκπλήσσει. Τίποτε δεν ευνοεί περισσότερο τη συγκάλυψη ενός σκανδάλου από τον προηγούμενο ευτελισμό του.

…και η ευθύνη της πολιτικής

Η ανάλυση του Καστοριάδη γίνεται κατανοητή αν ληφθεί υπόψη το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου ανακύπτουν τα προβλήματα που καυτηριάζει. Η κατίσχυση της ασημαντότητας αποτελεί σύμπτωμα ελλείπουσας κοινωνικής αυτονομίας: του γεγονότος ότι, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί όπως τους γνωρίζουμε δεν δίνουν τελικά στις κοινωνίες τη δυνατότητα της έλλογης αυτορρύθμισης. Νόμοι και κανόνες διαμορφώνονται βέβαια εσωτερικά, όμως αυτό που κυρίως χαρακτηρίζει τη διαδικασία παραγωγής και επιβολής τους είναι η αλλοτρίωση, η ετερονομία. Εύλογο είναι η κατάσταση αυτή να προκαλεί ανησυχία, όμως στον Καστοριάδη, η κριτική δεν ξεπέφτει ποτέ σε γκρίνια. Σφοδρός πολέμιος όλων των νομοτελειακών αναγνώσεων της Ιστορίας, ο ιδρυτής του Socialisme ou Barbarie αναδεικνύει με το έργο του την τεράστια δύναμη της εμπρόθετης παρέμβασης – της ενεργού πολιτικής η οποία, καταγγέλλοντας τις θεσμικές παθογένειες, διεκδικεί την κοινωνική αυτονομία. Το τελευταίο διάστημα δεν έχουμε μόνο σκάνδαλα, έχουμε ένα πάνδημο διεκδικητικό ξέσπασμα.

Η διττή υφή της συγκυρίας φέρνει επιτακτικά στο προσκήνιο τις πολιτικές ευθύνες όσων αποσκοπούν στη δημοκρατική εμβάθυνση. Προϋπόθεση για να είναι αποτελεσματική η σημερινή διεκδίκηση είναι η ρητή σύνδεσή της με τις διάχυτες συστημικές παθογένειες. Το ερώτημα είναι Πώς η ένδεια των κοινωνικών δαπανών συμβιβάζεται με τον πακτωλό των «ημέτερων» χρηματοδοτήσεων; είναι ένα πολιτικό ερώτημα.
Συμπέρασμα: Εύλογο είναι οι σκανδαλοποιοί να μεταθέτουν τις ευθύνες τους, όμως το πρόβλημα με την παρακμή των ΜΜΕ και τη διάχυτη διαφθορά  της δημόσιας σφαίρας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον αν η διεκδικητική πολιτική σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1)      Ποιον προβληματισμό εισάγει στο άρθρο του; Με ποιον/-ους τρόπο/-ους αναπτύσσει την εισαγωγική του παράγραφο
2)      Ποιο είναι το θέμα του άρθρου; Ποια η λογική σχέση της επικαιρικής αφόρμησης με το θέμα;
3)      Ποιες οι επιπτώσεις από την «προβολή της ευτέλειας και τον ευτελισμό του σοβαρού»; (κατά τον αρθρογράφο και τον Κ. Καστοριάδη) // Ποιους τρόπους πειθούς χρησιμοποιεί στη δεύτερη παράγραφο (υποενότητα) για να υποστηρίξει την θέση του;
4)      Ποια η πολιτική ευθύνη κατά τον Καστοριάδη για το πρόβλημα «ευτελισμού» και ποια η πρότασή του; // Να χαρακτηρίσετε το επίπεδο λόγου του άρθρου τεκμηριώνοντας τη θέση σας. (Οι υπογραμμισμένες για τις ανάγκες της επόμενης άσκησης θα σας βοηθήσουν στον εντοπισμό της εναλλαγής επιπέδων).
5)      Στις υπογραμμισμένες λέξεις να βρείτε από μία τουλάχιστον συνώνυμη λέξη.
6)      Στη Βουλή των Εφήβων το θέμα της ημερήσιας διάταξης είναι τα πρότυπα που προβάλλονται στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Με θεματικούς άξονες στο λόγο σας την έλλειψη μέτρου, την ευτέλεια-εντυπωσιασμό και το λαϊκισμό εκφωνείτε το δικό σας λόγο τεκμηριώνοντας τη δική σας οπτική για το θέμα και τις προτάσεις που έχουν ή πραγματώνουν ήδη οι νέοι της γενιάς σας.